Złota rybka i rowej - wystawa foto

 Przychodziły mi wtedy do głowy banalne i stereotypowe myśli o tym, jak chwilowe i ulotne jest to wszystko. W kilka dni po tym, jak doszedłem do siebie postanowiłem sfotografować prawie wszystkich moich znajomych – których znam krótko lub długo; bliższych i dalszych kolegów, przyjaciół i krewnych. Zaczynając realizować ten pomysł poczyniłem kilka założeń: z osobą fotografowaną muszę być na „ty", na wszystkich zdjęciach muszę być jednakowo ubrany, na czarno jak animatorzy kukiełek w japońskim teatrze, podczas robienia „pierwszego" zdjęcia osoba ta posługując się mną jako modelem, wymyśla, inscenizuje i aranżuje sytuację, w jakiej chce być sfotografowana i robi mi zdjęcie. Następnie zamieniamy się rolami, teraz ja wykonuję „drugie" zdjęcie mojego znajomego w identycznej wymyślonej przez niego scenerii. Przed wykonaniem obu zdjęć zadam wszystkim fotografowanym jednakowe pytanie: „Podczas nalewania do czajnika wody na herbatę wpada Ci z kranu złota rybka, za wypuszczenie jej do rzeki obiecuje spełnić twoje jedno życzenie: „Co sobie życzysz ?” ..Wydaje mi się, że wystawa ta, którą stworzyło 139 osób, oddaje w dużej części cząstkę ich duszy i odsłania intymną część ich osobowości. Serdecznie im za to dziękuję. Nie bez dania racji, członkowie tzw. „ludów prymitywnych" nie pozwalają się fotografować. Są przekonani, iż robiąc im zdjęcie, kradnie się cząstkę ich duszy. Patrząc na stare, stuletnie zdjęcia moich przodków oraz na tutaj prezentowane fotografie, głęboko wierzę, iż tak właśnie jest."