Obsada:
GABRIEL VON EISENSTEIN: BARTŁOMIEJ MISIUDA / WITOLD ŻOŁĄDKIEWICZ
ROSALINDA : GABRIELA ORŁOWSKA DE SILVA / LUCYNA BOGUSZEWSKA
ADELA: BARBARA LEWICKA-WÓJCIK / JUSTYNA RECZENIEDI
IDA - ANNA ROSA
FRANK - PIOTR KĘDZIORA
DR. FALKE: TOMASZ ŁUCZAK / GRZEGORZ PIOTR KOŁODZIEJ
DR. BLIND: PIOTR ZGORZELSKI
ALFRED: PAWEŁ WOLSKI / MIKOŁAJ ADAMCZAK
ORLOFSKY: KAROL BARTOSIŃSKI / MARCIN LIWEŃ / MICHAŁ SŁAWECKI
FROSCH - WIESŁAW ŁĄGIEWKA
ADIUTANT - DARIUSZ HIBLER
Ceny biletów:
|
|
Normalny |
Zbiorowy |
|
|
Loża Marszałkowska |
90 zł |
- |
|
|
Miejsca I |
89 zł |
79 zł |
|
|
Miejsca II |
81 zł |
71 zł |
|
|
Miejsca III |
74 zł |
64 zł |
|
|
Miejsca IV |
59 zł |
49 zł |
|
|
Miejsca V |
54 zł |
44 zł |
|
|
Miejsca VI |
49 zł |
39 zł |
|
Chór, Orkiestra i Balet Opery na Zamku
Dyrygent: Wojciech Semerau-Siemianowski
Falke i Einstein wybrali się na bal maskowy w przebraniu motyla i nietoperza. Eisentstein położył pijanego przyjaciela pod drzewem na Praterze. Rano musiał on przejść w swym karnawałowym stroju przez całe miasto. W akcie zemsty rozpoczyna starannie zaplanowaną intrygę, opartą na motywie przebieranki: przywozi na bal u księcia Orlofsky’ego jego żonę Rozalindę oraz pokojówkę Adelę. Rozpoczyna się przezabawna akcja. Przyłapany kochanek zostaje wzięty za męża i musi ponieść konsekwencje jego niecnych czynów… Wszystko jednak nazajutrz się wyjaśnia i kończy dobrze – jak to w operetce. A śmiech towarzyszy dziełu już od pierwszych dźwięków uwertury.
· Libretto: Karl Haffner i Richard Genée
· Przekład: Julian Tuwim
· Kierownictwo muzyczne: Wojciech Semerau-Siemianowski
· Reżyseria: Jitka Stokalska
· Scenografia: Łucja Kossakowska
· Choreografia: Natalia Fedorowa
· Przygotowanie chóru: Małgorzata Bornowska
„Jeśli przyjrzeć się bliżej tym trzem aktom, łatwo dostrzec, że reprezentują one trzy odrębne światy: akt I to francuska komedia bulwarowa, oparta na błyskotliwym dialogu, dowcipnych, zaskakujących sytuacjach i śmiałej erotyce; akt II to typowa operetka w nowym – ówcześnie nowym – stylu, pełna przebieranek i spowodowanych nimi niewiarygodnych qui pro quo, pełne tańca, szampana i zwieńczone potężnym finałem w stylu opery komicznej; akt III to wiedeńska krotochwila w nestroyowskim stylu. Straussowi przypadło trudne zadanie związania tych trzech światów jednolitą muzyką, narzucenie stylistycznej jednorodności.” (Lucjan Kydryński)
Komentarze
0