"Ja tylko kilka zdań. Parę słów o maskach, pod którymi ukrywamy twarze. W naszym świecie istnieją niedozwolone uczucia, myśli i marzenia. W naszym szczęśliwym społeczeństwie nie wypada okazywać złości i smutku - te uczucia nazywamy negatywnymi. Mamy też fantazje, których się wstydzimy, które są obarczone poczuciem winy i strachem przed demaskacją. Boimy się, że maska spadnie lub, że ktoś ją zerwie. Aby tak się nie stało od wczesnego dzieciństwa jesteśmy nauczani przez starszych i mądrzejszych, jakie maski są dla nas najlepsze i pozwolą przetrwać nam wśród ludzi: być miłym i grzecznym dla tych, od których zależymy, być uległym wobec silniejszych od nas,uśmiechać się kiedy właśnie rozpaczamy ponieważ nasz smutek krępuje innych, a cudzy smutek nas zawstydza; wreszcie prezentować spokój i opanowanie podczas kiecy chcemy wrzeszczeć, gryźć i kopać.
Czy to oznacza, że jesteśmy w stanie perfekcyjnie zakamuflować się w oczach świata? Poniekąd. Ale maski, które zakładamy tyleż osłaniają nas co obnażają prawdę o nas. Ponieważ to kogo udajemy, kim pragniemy być dla innych, kim pragniemy być dla siebie - to wszystko mówi coś o nas, nawet jeśli tego nie chcemy. Nie znam ludzi, których maluję. Wnioskuję kim są, z tego, w co są ubrani, jakie pozy przyjmują, co wyrażają ich gesty. Siedzą poważni, zagadkowi, z pozoru spokojni, nie wyrażają emocji. Nie wiem co ukrywają pod maskami: niedozwolone fantazje, wstydliwe sekrety, a może po prostu zwykłą, ludzką słabość?"
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.106024342829516.8243.100002658517019&type=3
Komentarze
0