Karaj jołłary – karaimskie drogi. Karaimi na dawnej fotografii

Wystawa, przybliżająca dzieje najmniej licznej mniejszości etnicznej w Polsce – Karaimów - prezentuje fotografie z lat 1864-1950, pochodzące z domowych archiwów karaimskich rodzin żyjących w Polsce, uzupełnione zdjęciami z archiwum rodziny Łopatto we Francji oraz kilkoma użyczonymi przez rodziny Zajączkowskich i Szpakowskich z Litwy. Jest to jedynie cząstka tego, co „repatriujący” się Karaimi zabrali ze sobą. Oprócz portretów członków rodzin znalazło się tam wiele zdjęć ilustrujących życie poszczególnych karaimskich społeczności, pokazujących zarówno ważne wydarzenia, jak i codzienne sprawy, spotkania towarzyskie, uroczystości rodzinne, pracę, wypoczynek. Złożyły się one na część wystawy poświeconą dawnym karaimskim siedliskom: Haliczowi, Łuckowi, Trokom i Wilnu. Uzupełniają ją utrwalone aparatem fotograficznym losy niektórych członków poszczególnych gmin. Według tradycji pierwotnym zajęciem Karaimów było rzemiosło wojenne – mieli zostać sprowadzeni na Litwę przez wielkiego księcia Witolda jako załoga grodów obronnych. Do tradycji tej nawiązują fotografie Karaimów służących w armiach zaborczych i Wojsku Polskim. Wojenne losy przedstawicieli karaimskiej społeczności ilustrują zdjęcia wykonane przez żołnierza armii Andersa, Jerzego Łopatto oraz młodziutkiego Szymona Pileckiego. Ostatnia część wystawy poświęcona jest powojennym losom Karaimów w ich nowych siedzibach na Dolnym Śląsku, w Warszawie i Trójmieście. Wystawa zorganizowana przez Związek Karaimów w Polsce.