Ilustracja i rzeźba Józefa Wilkonia

Jest autorem ilustracji i opracowania graficznego do ponad 100 książek dla dzieci i dorosłych wydanych w Polsce oraz 60 książek za granicą. Wśród nich są tak słynne pozycje jak: „Baśń o rumaku zaklętym” Bolesława Leśmiana, czy „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Nie mniej znany jest Wilkoń ze swojej twórczości rzeźbiarskiej. Świat zwierząt, który z taką pasją przekłada na język sztuki był mu bliski od dzieciństwa. Jego rodzice pochodzili z Podzwierzyńca, gdzie przyszły artysta, przyjeżdżając do dziadków bacznie obserwował zwierzęta – ich zwyczaje i zachowania. Ta zwierzęca rzeczywistość zdominowała twórczość artysty. Wilkoń nie rzeźbi jednak  wygładzonych prac – jego zwierzęta to grubo ciosane, drewniane rzeźby. W przeciwieństwie jednak do surowego materiału, z którego zostały wyrzeźbione, stworzenia te są przyjacielskie w wyrazie. Artysta zapytany kiedyś jak malować zwierzęta odpowiedział: „Najpierw trzeba poznać zwierzęta. Zapamiętać jak wyglądają, jak zachowują się w ruchu. A później należy nauczyć się je namalować w różnych pozach, o różnej porze dnia i nocy. Jeżeli artysta chce namalować zwierzęta rzetelnie, musi pokazać, jak wyrażają emocje: radość, smutek, myślenie, zadumę. Gdy artysta jest zdolny, potrafi nawet oddać zapach i smak owoców, które one zjadają”. Wilkoń niewątpliwie należy do takich zdolnych artystów, nawet bardzo zdolnych.