Krystyna Łyczywek urodziła się w 1920 roku w Poznaniu. W czasie II wojny światowej działała w Szarych Szeregach (Akademickie Koło Harcerskie). W roku 1943, ze względu na falę aresztowań, otrzymała rozkaz ewakuowania się do Warszawy z fałszywymi dokumentami, według których była trochę starsza. W Powstaniu Warszawskim uczestniczyła jako współredaktorka pisma „W walce” i łączniczka w batalionie „Łukasiński”. Do Szczecina przeprowadziła się razem z mężem Romanem Łyczywkiem, który wspólnie z pierwszym prezydentem Szczecina Piotrem Zarembą byli pionierami miasta. Do roku 1946 pracowała jako lektor języka francuskiego w szczecińskiej Wyższej Szkole Inżynierskiej, zasłynęła z promocji kultury romańskiej w Polsce. Zajmowała się także kronikarstwem oraz później fotografią, która stała się pasją jej życia.
W latach 1957–2009 jej prace były eksponowane na ok. 160 wystawach indywidualnych w Polsce, Finlandii, Francji, Grecji, Holandii, Japonii, Niemczech, Rumunii, Stanach Zjednoczonych i we Włoszech. Około 1700 zdjęć Krystyny Łyczywek zostało opublikowanych w folderach turystycznych, czasopismach, książkach i albumach. Jako dziennikarka publikowała w prasie polskiej i zagranicznej, mając w dorobku ponad 1500 publikacji.
Była założycielką Szczecińskiego Towarzystwa Fotograficznego oraz wieloletnim członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Uczestniczyła w dziesiątkach wystaw zbiorowych i indywidualnych, była także jurorką w najważniejszych w Europie przeglądach fotograficznych. 24 sierpnia Krystyna Łyczywek skończyłaby 101 lat.
Komentarze
9