- Nigdy wcześniej o nim nie słyszałem - mówi w rozmowie z wSzczecinie.pl dr Marek Łuczak z Pomorskiego Towarzystwa Historycznego. - Przeglądałem stare mapy i zauważyłem, że na jednej z nich jest zaznaczony dąb, a dokładnie Kaiser-Wilhelm-Eiche, czyli Dąb Cesarza Wilhelma. Pomyślałem: poszukajmy go!
Dąb, który ma 127 lat
Do Puszczy Bukowej ruszył razem z mocnym wsparciem innych pasjonatów historii. - Zajęło nam to 15,5 tysiąca kroków bardzo przyjemnego spaceru. Nie było go trudno znaleźć - mówi Marek Łuczak.
Jak tłumaczy, dąb zasadziło stowarzyszenie Buchheide Verein 22 marca 1897 roku w 100 rocznicę urodzin cesarza Wilhelma I Hohenzollerna, koło tzw. Hölle, czyli Piekła. Drzewo jest zaznaczone na mapie Puszczy Bukowe wydanej przez Hermanna Sarana w 1913 roku i opisane w publikacji Unser Pommerland z 1929 roku. Dlaczego nie ma go na żadnej współczesnej mapie wydanej po 1945 roku? - Dąb nie był pomnikiem przyrody a miał jedynie wartość historyczną - uważa Marek Łuczak.
Jak odnaleźć Dąb Cesarza Wilhelma?
Na starej mapie dokładnie widać zakole strumienia Niedźwiedzianka i tego miejsca szukał Marek Łuczak ze swoją ekipą. - Udało się odnaleźć miejsce u stóp wzgórza Piekielnik, na którym stoi pomnik nadleśniczego Karla Ludwiga Genégo z 1894 roku.
Przy drodze rośnie kilka mniejszych dębów, jednak ten stojący w zakolu strumienia jest znacznie większy - liczy 394 cm obwodu na pierśnicy - mówi.
Charakterystyczne są też granitowe bloki w pobliżu. Kiedyś koło dębu był prawdopodobnie drewniany mostek, którym prowadziła ścieżka od strony pomnika Genégo. Bloki to podpory tego mostku.
Marek Łuczak podał dokładną lokalizację dębu, gdyby ktoś chciał go obejrzeć (53.346984, 14.697876). Pinezka: https://maps.app.goo.gl/MgT2HqGJSjjrmiBd7
Kim był Wilhelm I Hohenzollern?
Dla ciekawych prezes Pomorskiego Towarzystwa Historycznego przypomina biografię człowieka, na cześć którego zasadzono w Puszczy Bukowej drzewo. Wilhelm I Hohenzollern, urodził się 22 marca 1797 roku w Berlinie jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen. Był regentem, królem Prus w latach 1861–1888, prezydentem Związku Północnoniemieckiego w latach 1867–1871, a od 1871 roku cesarzem Niemiec. W wieku 17 lat uczestniczył w kampanii antynapoleońskiej, podczas której otrzymał Pruski Krzyż Żelazny. Po powrocie z Francji dowodził jednym z batalionów w Szczecinie. W 1829 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. Był związany z Elizą Radziwiłówną (1803-1834), z którą zaręczył się w 1830 roku, po rozstaniu z księżniczką Augustą von Sachsen-Weimar-Eisenach (1811-1890). Po śmierci ojca w 1840 roku awansował do stopnia generała piechoty. W 1848 roku bezwzględnie stłumił powstanie w Berlinie i Badenii przez ostrzelanie miast kartaczami, przez co zyskał określenie Kartätschenprinz. Po tym incydencie opuścił na dwa miesiące Niemcy i wyjechał do Londynu. Po powrocie został deputowany do Zgromadzenia Narodowego, w 1849 roku zajmował się tłumieniem powstania w Badenii, po czym został wojskowym gubernatorem Nadrenii-Westfalii. W 1857 roku został następcą chorego psychicznie króla i rok poźniej mianowano go regentem. W listopadzie 1858 powołał osobne ministerstwo, które miało za zadanie zajmować się reformami instytucjonalnymi państwa pruskiego. 18 października 1861 roku został mianowany na króla Prus. 8 lutego 1863 zawarł z Rosją umowę zakładającą współdziałanie w tłumieniu polskiego powstania styczniowego przeciwko Imperium Rosyjskiemu. W 1866 roku dowodził wojskiem w bitwie pod Sadową a w 1870 roku w wojnie francusko-pruskiej. Po zjednoczeniu Niemiec, które było w dużej mierze dziełem Wilhelma, 18 stycznia 1871 roku został cesarzem Niemiec. Wilhelm I zmarł po krótkiej chorobie 9 marca 1888 roku w Berlinie. Został pochowany w mauzoleum Hohenzollernów w Charlotenburgu.
Komentarze
26