Transgresje

Małgorzata Łempicka-Brian, artystka fotografik i historyk sztuki urodzona w Szczecinie, a od 1990 r. zamieszkała w Paryżu, gdzie tworzy fotograficzne obrazy i instalacje przestrzenne komponowane z elementów statycznych i audiowizualnych. Jej prace, wystawiane na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, oscylują między projektami artystycznymi o silnych konotacjach socjalnych, a realizacjami o intymnym spojrzeniu na indywiduum i jego życie wewnętrzne. Wystawa „Transgresje” przygotowana została specjalnie na ekspozycję w rodzinnym mieście autorki – mieście pogranicza o pogmatwanej historii, wielowarstwowej kulturze i społeczności dotkniętej piętnem tytułowej transgresji. Stanowi artystyczny zapis przemyśleń dotyczących aktu i stanu transgresji – przekraczania reguł, zwyczajów, tabu. Koncepcja wystawy odnosi się do zmian w kontekście psychicznym, społecznym, estetycznym, do przewartościowań związanych z pogmatwaną historią miasta, wielowarstwowością kulturową, wciąż nowymi realiami. Tych relacji poszukuje autorka w historycznym i współczesnym pejzażu miasta. Łączy dokumentalny zapis fotografii z ekspresją obserwatora, transformując rzeczywistość w kontekście emocji i artystycznych wrażeń, wynikających z własnych doświadczeń, przeżyć i przemyśleń. Prezentowane kompozycje fotograficzne kompilują zróżnicowane postrzeganie tych samych miejsc, obserwowanych z transgresyjnych punktów widzenia, zmieniane w konsekwencji nakładających się na siebie przeobrażeń historycznych, politycznych, społecznych. Autorka zadaje sobie i odbiorcom pytanie o doświadczenie aktu transgresji, o świadomość zmiany realiów, w jakich funkcjonujemy oraz o ich wpływ na indywidualną i społeczną percepcję. Użycie przez autorkę różnorodnych środków wyrazu ze swoistą techniką fotograficzno-malarską, wykorzystującą działanie emulsji światłoczułej, jest samo w sobie transgresją w fotografii, stanowiąc przekroczenie granicy medium i kolejny aspekt odwołujący się do tytułu wystawy. Jednym z elementów ekspozycji jest instalacja nawiązująca do odrodzonego ostatnio w mentalności współczesnych Szczecinian, zaginionego pomnika Ludwiga Manzela z alegoryczną postacią Sediny, personifikującą miasto Szczecin. Działając audiowizualną projekcją z nakładającymi się obrazami i dźwiękami z różnych okresów, artystka zadaje pytanie o tożsamość dzisiejszych mieszkańców Szczecina. Ekspozycji towarzyszy polsko-niemiecki katalog, zawierający prezentowane na wystawie dzieła, eseje podejmujące problematykę wystawy oraz wywiad z autorką ekspozycji.