Rosnące wymagania dotyczące energooszczędności budynków sprawiają, że inwestorzy i wykonawcy coraz większą uwagę przykładają do parametrów stolarki okiennej. Warto wiedzieć, które rozwiązania technologiczne mają realny wpływ na współczynnik przenikania ciepła okna i jak unikać produktów o niskiej efektywności. Poniżej przedstawiamy kluczowe aspekty, które decydują o właściwościach cieplnych nowoczesnych okien.

Jaką rolę odgrywa pakiet szybowy?

Największy udział w konstrukcji typowego okna ma szkło – nawet do 80% całej powierzchni. Dlatego jakość pakietu szybowego ma bezpośredni wpływ na izolacyjność termiczną. Standardem są dziś pakiety dwukomorowe (trzyszybowe), w których przestrzenie międzyszybowe wypełnione są gazem szlachetnym – najczęściej argonem lub kryptonem. Znaczenie ma także rodzaj zastosowanych powłok niskoemisyjnych (Low-E), które odbijają promieniowanie cieplne do wnętrza budynku.

Im lepsza izolacyjność pakietu, tym niższy współczynnik Ug (dla szyby). W topowych rozwiązaniach parametr ten sięga nawet 0,5 W/m²K. Warto przy tym pamiętać, że dobór szyb powinien być dopasowany do lokalizacji i funkcji pomieszczenia – inne wymagania mają okna w salonie, a inne w łazience czy pomieszczeniach technicznych.

Czy konstrukcja ramy ma znaczenie?

Tak – rama okienna odpowiada za około 20–30% całkowitej powierzchni okna, ale jej właściwości izolacyjne mają istotne znaczenie dla końcowego współczynnika Uw (dla całego okna). W nowoczesnych oknach PVC stosuje się profile wielokomorowe (najczęściej od 5 do 7 komór), które redukują przewodzenie ciepła. Równie istotne są przekładki termiczne oraz jakość zbrojenia – np. profile wzmacniane włóknem szklanym zapewniają lepsze właściwości izolacyjne niż tradycyjne wzmocnienia stalowe.

Coraz popularniejsze są również ramy z ukrytymi skrzydłami i systemy monolityczne, które eliminują mostki termiczne w newralgicznych miejscach konstrukcji. Przykładem takiego podejścia są profile stosowane przez producentów wysokiej klasy, takich jak Oknoplast – sprawdź tutaj: https://oknoplast.com.pl/okna/

Jak wpływa sposób wykonania ramki dystansowej?

Mniej widoczny, ale bardzo ważny element, to ramka dystansowa oddzielająca tafle szkła w pakiecie. Tradycyjne ramki aluminiowe mają wysoki współczynnik przewodzenia ciepła i powodują zjawisko kondensacji pary wodnej przy krawędziach szyby. Dlatego coraz częściej stosuje się tzw. „ciepłe ramki” (warm edge), wykonane z tworzyw sztucznych lub kompozytów. Ich zastosowanie znacząco obniża liniowy mostek cieplny i poprawia bilans energetyczny całego okna.

Zalety zastosowania ciepłych ramek dystansowych:

  • Zmniejszenie ryzyka kondensacji pary wodnej,
  • Poprawa izolacyjności cieplnej całego okna,
  • Zwiększenie trwałości pakietu szybowego,
  • Lepsza estetyka i możliwość doboru koloru ramki do profilu.

Czy technologia montażu wpływa na parametry cieplne?

Odpowiedź brzmi: zdecydowanie tak. Nawet najlepiej zaprojektowane i wykonane okno nie spełni swojej roli, jeśli zostanie źle zamontowane. Szczególnie istotne jest eliminowanie mostków termicznych wokół ościeża – dlatego coraz częściej stosuje się montaż warstwowy (tzw. ciepły montaż), który zakłada użycie taśm paroizolacyjnych i paroprzepuszczalnych oraz odpowiednich pian montażowych.

Dodatkowo technologia montażu powinna być dostosowana do rodzaju muru i rodzaju warstwy izolacyjnej – w budynkach energooszczędnych okno często montuje się w warstwie ocieplenia z zastosowaniem specjalnych konsol. Tylko kompleksowe podejście do wyboru i instalacji okien pozwala osiągnąć realne korzyści energetyczne w budownictwie mieszkaniowym i komercyjnym.