Masztu nie będzie. Miasto się nie upomina. Muzeum ma inne wydatki

Pomorzanin 9 lat temu

Miasto zajęło się walką z kierowcami samochodów, a że walka jest ciężka więc miasto nie ma czasu zajmować się czymś innym.

Lech Karwowski 9 lat temu

Oto pełne stanowisko Muzeum, bez skrótów i zniekształceń: Dźwig bomowy ze statku „Konstanty Maciejewicz” zwany potocznie „Masztem Maciejewicza” został postawiony pomiędzy nitkami Trasy Zamkowej przez wykonawcę ww. Trasy, czyli inwestora działającego w imieniu Gminy Miasta Szczecin. Była to więc inwestycja miejska, choć z inicjatywy ówczesnego dyrektora Muzeum Narodowego, prof. Władysława Filipowiaka. Mocowanie „Masztu” z 1991 roku było prowizoryczne. Zabytek nie przechodził od tego czasu żadnej kompleksowej renowacji. Jego sytuacja była prawnie niejasna. Nie istniała umowa regulująca ekspozycję obiektu muzealnego jakim był maszt - podlegający prawu o ochronie muzealiów - na gruncie, którego właścicielem jest Gmina Miasto Szczecin. Muzeum, świadome odpowiedzialności z obiekt, którego było właścicielem - pragnąc zapobiec ewentualnemu nieszczęściu, zdecydowało się maszt zdemontować i poddać konserwacji. Posadowienie masztu między nitkami Trasy Zamkowej było częścią projektu budowy skansenu morskiego pod wiaduktami tej Trasy. Był to również pomysł prof. Filipowiaka, który osadzenie masztu traktował jako pierwszy element jego realizacji. Jego idea nie znalazła jednak uznania w oczach decydentów. Z plenerowej wystawy techniki morskiej pozostał tylko osamotniony Maszt Maciejewicza. Profesjonalną praktyką muzealną na całym świecie, respektowaną również przez dyrektora Filipowiaka, jest prezentacja kolekcji jako integralnego zespołu. Muzeum Narodowe zgodnie z zasadami muzealnictwa, widzi konieczność powiązania wszystkich wielkogabarytowych zabytków morskich, również pochodzących ze statku „Konstanty Maciejewicz”, jak np. szalupy, nawiewniki czy niedawno wyremontowane windy kotwiczne,. Kompleks powinien stanowić zwarty urbanistycznie zespół, również z innymi zabytkami np. dźwigami portowymi na nabrzeżu Starówka na Łasztowni. Ponowne osadzenie Masztu jest przedsięwzięciem kosztownym i odpowiedzialnym. Nie można bowiem powtórzyć prowizorki z lat 90-tych. Muzeum, szanując przywiązanie mieszkańców miasta do starej lokalizacji, publicznie i w korespondencji z Gminą Miasto Szczecin wielokrotnie oświadczało, że może wypożyczyć swój eksponat Miastu, by z powrotem umieściło go na starym miejscu, i to stanowisko od początku nie uległo zmianie. Muzeum zwróciło się nawet o wydanie decyzji „o warunkach zabudowy” uwzględniających dawne posadowienie masztu. Nasza instytucja otrzymała warunki o charakterze „tymczasowym”, prawdopodobnie w związku z projektem poprowadzenia w przyszłości w tym miejscu linii tramwajowej. W tej sytuacji Muzeum nie może używać swych skromnych środków budżetowych na prace związane z „tymczasowym” posadowieniem masztu, ponieważ naszą intencją jest rozwiązanie trwałe, szanujące integralność kolekcji, ułatwiające jej strzeżenie i konserwację. Warunki te zostały wykorzystanie dla kilku koncepcji studyjnych osadzenia Masztu wykonanymi przez stocznię Gryfia. Muzeum dysponuje tymi koncepcjami i może je udostępnić do dalszych prac projektowych, za zgodą autora. Koszt prac nie jest znany, ale może wynieść do 500.000 zł. Gmina Miasto Szczecin nie zwróciła się do Muzeum o wypożyczenie Masztu, a samo Muzeum prowadzi lub planuje prace nad 4 inwestycjami. Nie zamierza w tej chwili rozpoczynać kolejnej inwestycji, nie będąc do tego przygotowanym ani organizacyjnie ani finansowo. Sytuacja może się zmienić się po zapadnięciu ostatecznych decyzji dotyczących rozwoju Muzeum Morskiego i Centrum Nauki.