Opowieść ta jest właściwie filozoficznym dialogiem między dojrzałym literatem a chorobą, która zdefiniowała ostatnie lata jego życia, a której sens – w całym jej bezsensie – chciał odkryć. Dialogiem refleksyjnym, ironicznym, ale i niepozbawionym humoru. Dialogiem, w którym na fali wspomnień pojawiają się, bądź wręcz bezpardonowo wtrącają, inne postaci. W tym sam Pilch, młody, pełen nadziei i niepewności. Słuchając tych rozmów poznajemy nie tylko życiorys pisarza, ważne dla niego osoby, czy innych twórców, ale także – poprzez liczne anegdoty – środowisko polskiej inteligencji. A wszystko to wypowiedziane językiem ciętym, pełnym erudycji i błyskotliwych spostrzeżeń.
Scenariusz powstał w oparciu o dzienniki Jerzego Pilcha, a także autobiografię, biografię, rozmowy i felietony.
Komentarze