Młodych muzyków poprowadzi doskonale znany maestro Rune Bergmann (dyrektor artystyczny i główny dyrygent Orkiestry Symfonicznej Filharmonii w Szczecinie), a w roli solisty wystąpi znakomity oboista – Mateusz Żurawski.
Wieczór rozpocznie „Fanfara” (zwana szczecińską) Krzysztofa Pendereckiego (1933-2020), skomponowana przez mistrza w 2014 roku na inaugurację nowej siedziby Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie, która jest domem ILYO od samego początku istnienia projektu. Ten piękny utwór orkiestra wykona z okazji jubileuszu 70. lat istnienia Filharmonii w Szczecinie.
Następnie młodzi muzycy zaproszą do wysłuchania „La Valse” Maurice'a Ravela (1875-1937). La Valse nie jest balowym walcem w stylu Straussa. Kompozytor wykorzystuje typowe gesty wiedeńskiego mistrza i przekształca je w kalejdoskopową fakturę orkiestrową. Dlatego też wielu krytyków często nazywa utwór „zdekonstruowanym walcem Straussa”. Choć pierwotnie napisany dla baletów, walc Ravela stał się szybko samodzielnym utworem symfonicznym, podziwianym za harmonię, genialną orkiestrację i grę rytmiczną.
Kolejny utwór ILYO wykona z solistą. Będzie to „Koncert na obój i małą orkiestrę D-dur, AV 144, TrV 292” Richarda Straussa (1864-1949), należący bezsprzecznie do najpiękniejszych kiedykolwiek napisanych koncertów na ten instrument. Utwór został nagrany po raz pierwszy w 1948 roku i od tego czasu jest jednym z najbardziej lubianych utworów przez wszystkich oboistów na całym świecie. Wraz z International Lutosławski Youth Orchestra wykona go Mateusz Żurawski – na co dzień oboista Orkiestry Symfonicznej Filharmonii w Szczecinie, ale także świetny solista, który ma za sobą koncerty z wieloma zespołami w Polsce, m.in. Śląską Orkiestrą Kameralną, Capellą Gedanensis oraz orkiestrami symfonicznymi Filharmonii Zielonogórskiej czy Filharmonii Sudeckiej.
Drugą część wieczoru wypełni utwór monumentalny i jeden z najważniejszych w dorobku patrona ILYO – Witolda Lutosławskiego (1913-1994): słynny „Koncert na orkiestrę”. Dzieło zamówił u Lutosławskiego Witold Rowicki, wówczas główny dyrygent odradzającej się po wojnie Orkiestry Filharmonii Warszawskiej. Utwór miał swoją premierę w 1954 roku w sali teatru Roma, bo siedziba obecnej Filharmonii Narodowej nie była jeszcze odbudowana. Utwór zalicza się do późnego, neoklasycznego okresu w twórczości kompozytora. Lutosławski pracował nad swoim Koncertem przez pięć lat, a inspiracją był dla niego słynny „Koncert na orkiestrę” Béli Bartóka. Jednak Lutosławski, choć czerpał w ogólnych założeniach z dzieła Bartóka, stworzył dzieło na wskroś indywidualne, zanurzone w polskim folklorze, który posłużył kompozytorowi za kopalnię głównych motywów i tematów. Od samego początku Koncert spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem nie tylko publiczności i krytyki, ale całego świata muzycznego, a jego sława szybko zaczęła sięgać znacznie dalej. Stał się on jednym z ulubionych utworów wielu sławnych dyrygentów, którzy chętnie włączali dzieło do swojego repertuaru.
Komentarze
0