Harcerstwo sposobem na życie?

Z działań zapoczątkowanych przez Baden-Powella, jego żonę oraz Ernesta Thompson Setona zrodził się ruch, który swoim zasięgiem objął cały glob. W Polsce skauting przyjął się bardzo dobrze i bardzo szybko – Andrzej Małkowski przetłumaczył książkę Baden-Powella Scouting for boys 2 lata po jej ukazaniu się w Anglii (co się nieczęsto zdarzało w tamtych czasach).

Skautingowi zawsze przyświecały idee pedagogiczne – wychowywanie młodzieży, wskazywanie jej dróg rozwoju, propagowanie zdrowego i moralnego trybu życia, przygotowanie do bycia odpowiedzialnym i zaangażowanym obywatelem swojego kraju. Jest to z założenia ruch dobrowolny i apolityczny, odwołujący się doidei wyższych (Boga, niekoniecznie chrześcijańskiego). Skauting ma wiele wspólnego z propagowaniem postaw prospołecznych: za główne zadanie młodych adeptów uważa się takie działania, jak bezinteresowna pomoc wszystkim potrzebującym (także zwierzętom). Skauta obowiązuje lojalność wobec przełożonych i podwładnych, szacunek dla rodziny, okazywanie zasad dobrego wychowania, wierność religii. Bardzo ważna jest również zasada samorozwoju – skaut ma dbać o swoje wykształcenie, rozwój fizyczny, odnajdywać swoich talenty i dbać o kompleksowy rozwój osobowości.

Ruch skautowski, mimo ogromnych zmian w mentalności ludzi, jakie zaszły w ciągu 90 lat od jego powstania, nadal cieszy się wielką popularnością i skupia rzesze młodych ludzi. Dla wielu z nich jest sposobem na życie, doskonałą formą funkcjonowania w społeczeństwie. Zwłaszcza w czasach tak niepewnych i ideologicznie rozproszonych, jak nasze. Polskie organizacje wyrosłe z ducha myśli Baden-Powella cieszą się ogromnym zaufaniem nie tylko rodziców, ale i młodych ludzi. Związek Harcerstwa Polskiego jako swoje główne zasady przedstawia służbę, braterstwo i pracę nad sobą, a Związek Harcerstwa Rzeczpospolitej mocno wpisuje się w nurt pedagogiki katolickiej.