A co w programie? Skoro to koncert wiedeński, nie zabraknie więc najsłynniejszych kompozycji wielkich Straussów. W złotej sali zabrzmi tego wieczoru Marsz Radetzkiego Johanna Straussa I (ojca) (1804-1849) oraz wspaniałe walce: Nad pięknym modrym Dunajem czy Walc cesarski (Kaiser-Walzer) Johanna Straussa II (syna) (1825-1899). Choć dziś wydaje się, że walc jest zupełnie niewinną formą tańca, to nie zawsze tak było. W niektórych kręgach uchodził on za taniec obsceniczny, a nawet zagrażający współczesnej mu moralności. I to nie tylko w Austrii. W Anglii nazywano go jeszcze w 1816 roku „wulgarnym i grzesznym”. Po zaprezentowaniu walca na balu sponsorowanym przez przyszłego króla Jerzego IV następnego dnia „The London Times” donosił: Z bólem zauważyliśmy, że nieprzyzwoity taniec zagraniczny zwany „walcem” został wprowadzony (jak sądzimy po raz pierwszy) na dwór angielski w ubiegły piątek… Wystarczy rzucić okiem na zmysłowe splatanie się kończyn i ścisły ucisk ciał w tańcu, aby przekonać się, jak dalekie jest to od skromności, charakteryzującej Angielki [...] czujemy się zobowiązani przestrzec każdego rodzica przed narażeniem córki na tak śmiertelne niebezpieczeństwo. Na szczęście to walc wygrał tę potyczkę.
W programie nie mogło także zabraknąć słynnych pieśni, skoro w złotej sali będzie z Państwem tak wyśmienity tenor jak Krystian Adam Krzeszowiak. W jego wykonaniu zabrzmi m.in. słynna Granada, czyli meksykańska pieśń autorstwa Agustína Lary (1897-1970), Non ti scordar di me – wspaniała pieśń neapolitańska Ernesta De Curtisa (1875-1937) czy Funiculì, funiculà włoskiego kompozytora Luigiego Denzy (1846-1922) – bodaj najsłynniejsza pieśń wszech czasów. Choć każdy z pewnością nie raz ją sobie nuci, to niewiele osób wie, że powstała ona w 1880 roku z okazji inauguracji kolei linowo-terenowej (wł. funicolare), prowadzącej na szczyt Wezuwiusza. Jej sukces był natychmiastowy. Jeszcze w tym samym roku wydawca utworu sprzedał aż milion kopii jej nut. Utrzymana w rytmie taranteli, stała się pierwszą pieśnią neapolitańską, która okazała się międzynarodowym przebojem. Niektórzy wielcy kompozytorzy, mylnie biorąc ją za pieśń ludową, wplatali ją do swoich dzieł bez obawy o prawa autorskie. Zrobili tak m.in. Richard Strauss i Nikołaj Rimski-Korsakow. Dziś Luigi Denza mógłby ich z powodzeniem pozwać o plagiat.
ARTYŚCI
West Side Sinfonietta
Krystian Adam Krzeszowiak – tenor
Paweł Maślanka – skrzypce i prowadzenie
UTWORY
Johann Strauss II – Walc Cesarski op. 437 (oprac. M. Rhode)
Johann Strauss II – Nad pięknym modrym Dunajem
Johann Strauss II – Polka Trisch-Trash
Johann Strauss – Marsz Radetzky'ego
Agustín Lara – Granada
Ernesto De Curtis –Non ti scordar di me
Ernesto De Curtis – Tu, ca nun chiagne
Léo Delibes – Le roi s’amuse
Francesco Paolo Tosti – La mia canzone
Enrico Toselli – Serenata op. 6 (oprac. E. Reeves)
Luigi Denza – Funiculì, funiculà
Ernst Fischer – Südlich der Alpen – suita
Franz Lehár – Twoim jest serce me z operetki Kraina uśmiechu
Komentarze
0