Gdzie i kiedy?
Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie
ul. Małopolska 48, Szczecin
piątek, 6 października 2017, 19:00
Za ile?
25 - 55 zł
Konteksty piątkowego koncertu przedstawiają się doprawdy globalistycznie. Po pierwsze, w programie znalazła się spora dawka muzyki brytyjskiej – tej klasycznej (Elgar) oraz zupełnie nowej, w postaci kompozycji zamówionej autorstwa Davida Colemana, cenionego kompozytora oraz dyrygenta, który poprowadzi całość. Akcentem szczecińskim będzie wykonanie koncertu fortepianowego kompozytora Carla Löwego, który chociaż nazywany jest „Schubertem północnych Niemiec”, to jednak na zawsze pozostanie związany w historią Szczecina, albowiem pracował tu jako organista i kantor w kościele św. Jakuba. Przy fortepianie zasiądzie japońska pianistka Mari Kodama.
ARTYŚCI:
- Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie
- Mari Kodama - fortepian
- David Robert Coleman - dyrygent
UTWORY:
- David Robert Coleman - Utwór premierowy
- Carl Loewe - Koncert fortepianowy nr 2 A-dur
- Edward Elgar - Wariacje Enigma op. 36
Nieczęsto wykonywany repertuar angielski zawdzięczamy zapewne osobie Davida Colemana. Jako dyrygent pojawił się niemal we wszystkich głównych orkiestrach brytyjskich. Aktywnie promuje współczesną muzykę angielską, w której sam ma pewien istotny wkład, ponieważ jako kompozytor zyskał uznanie np. w Paryżu i Bordeaux, gdzie wysoko oceniono jego utwór Evocation of Summer (kompozycję transmitowało Radio Classic France, 2006). Ów sukces spowodował następne zamówienia i sukcesy kompozytorskie – w efekcie powstały m.in. nowe wersja baletów: „Śpiąca królewna” i „Giselle”. Premierowa kompozycja Colemana to niemal muzyczny rarytas, ponieważ trzeba przyznać, że współczesna muzyka angielska nieczęsto pojawia się na polskich estradach i scenach. Pod batutą kompozytora usłyszymy także brytyjski klasyk, tzn. wariacje „Enigma” Edwarda Elgara, kompozytora, który „wydźwignął angielską symfonikę z zapomnienia i depresji, w jaką popadła jeszcze w… XVII wieku”. (T. Chylińska, B. Schaeffer, S. Haraschin, Przewodnik koncertowy, s. 290).
Właściwie Elgar był samoukiem, a wszystko, co osiągnął, zawdzięczał własnemu, prywatnemu uniwersytetowi muzycznemu. Jak mawiał, podstawy muzycznej edukacji dał mu śpiew chóru katedralnego oraz podręczniki z zakresu gry na organach i teorii muzyki wypożyczane z biblioteki w Worcester. Jego droga do kompozytorskiego sukcesu wiodła przez zwątpienie, życie pełne materialnych trosk oraz – nieco inaczej niż w przypadku Colemana – brak zamówień. Najpierw były marzenia o karierze skrzypka wirtuoza, długoletnia praca organisty, działalność w amatorskiej orkiestrze w Worcester i wreszcie skupienie się na… kompozycji. Ta zaś zaowocowała w sposób spektakularny dopiero w roku 1899, kiedy w Londynie pod dyrekcją Hansa Richtera wykonano symfoniczne wariacje „Enigma”. Kanwą tego do dziś najpopularniejszego utworu brytyjskiego kompozytora jest temat własny, w którego strukturze zawarta jest zagadka, swoisty kod – tytułowa Enigma. (Złamana została, jak wiadomo, dopiero przez Polaków blisko pół wieku później).
Tego wieczoru usłyszymy także Koncert fortepianowy A-dur Carla Loewego. Solistką będzie Mari Kodama, japońska wirtuozka fortepianu. Do instrumentu rwała się już w wieku lat dwóch! Nuty płynnie czytała jako trzylatka, a w wieku lat dziesięciu zdecydowała, że zostanie pianistką koncertową. Bardzo wcześnie przyjęto ją do Narodowego Konserwatorium w Paryżu (14 lat!). Sukcesy nie skończyły się jednak na wieku cudownego dziecka. Muzyczną dojrzałość osiągnęła w kraju ojczystym w wieku lat 17, kiedy zachwyciła publiczność w Tokio. Potem było m.in. wykonanie koncertu fortepianowego Prokofiewa z London Philharmonic Orchestra i recital w Cornegie Hall, które dały artystce przepustkę do wielu sal koncertowych Ameryki i Europy. Dziś Mari Kodama może się poszczycić przebogatą dyskografią, w której szczególne miejsce zajmują nagrania koncertów i sonat Beethovena. Koncert fortepianowy Carla Loewego, który stylistycznie zawieszony jest jakby jeszcze pomiędzy klasycyzmem i romantyzmem (z przewagą romantyzmu beethovenowskiego), zawiera poważny potencjał wirtuozowski, który świetnie będzie pasował do muzycznego emploi artystki.
------------------------------
dr Mikołaj Rykowski Muzykolog i dyplomowany klarnecista, związany z Katedrą Teorii Muzyki na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. Autor książki i licznych artykułów poświęconych fenomenowi Harmoniemusik – XVIII-wiecznej praktyce zespołów instrumentów dętych. Współautor scenariuszy "Speaking concerts" i autor słownych wprowadzeń do koncertów filharmonicznych w Szczecinie, Poznaniu, Bydgoszczy i Łodzi.
- Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie
- Mari Kodama - fortepian
- David Robert Coleman - dyrygent
UTWORY:
- David Robert Coleman - Utwór premierowy
- Carl Loewe - Koncert fortepianowy nr 2 A-dur
- Edward Elgar - Wariacje Enigma op. 36
Nieczęsto wykonywany repertuar angielski zawdzięczamy zapewne osobie Davida Colemana. Jako dyrygent pojawił się niemal we wszystkich głównych orkiestrach brytyjskich. Aktywnie promuje współczesną muzykę angielską, w której sam ma pewien istotny wkład, ponieważ jako kompozytor zyskał uznanie np. w Paryżu i Bordeaux, gdzie wysoko oceniono jego utwór Evocation of Summer (kompozycję transmitowało Radio Classic France, 2006). Ów sukces spowodował następne zamówienia i sukcesy kompozytorskie – w efekcie powstały m.in. nowe wersja baletów: „Śpiąca królewna” i „Giselle”. Premierowa kompozycja Colemana to niemal muzyczny rarytas, ponieważ trzeba przyznać, że współczesna muzyka angielska nieczęsto pojawia się na polskich estradach i scenach. Pod batutą kompozytora usłyszymy także brytyjski klasyk, tzn. wariacje „Enigma” Edwarda Elgara, kompozytora, który „wydźwignął angielską symfonikę z zapomnienia i depresji, w jaką popadła jeszcze w… XVII wieku”. (T. Chylińska, B. Schaeffer, S. Haraschin, Przewodnik koncertowy, s. 290).
Właściwie Elgar był samoukiem, a wszystko, co osiągnął, zawdzięczał własnemu, prywatnemu uniwersytetowi muzycznemu. Jak mawiał, podstawy muzycznej edukacji dał mu śpiew chóru katedralnego oraz podręczniki z zakresu gry na organach i teorii muzyki wypożyczane z biblioteki w Worcester. Jego droga do kompozytorskiego sukcesu wiodła przez zwątpienie, życie pełne materialnych trosk oraz – nieco inaczej niż w przypadku Colemana – brak zamówień. Najpierw były marzenia o karierze skrzypka wirtuoza, długoletnia praca organisty, działalność w amatorskiej orkiestrze w Worcester i wreszcie skupienie się na… kompozycji. Ta zaś zaowocowała w sposób spektakularny dopiero w roku 1899, kiedy w Londynie pod dyrekcją Hansa Richtera wykonano symfoniczne wariacje „Enigma”. Kanwą tego do dziś najpopularniejszego utworu brytyjskiego kompozytora jest temat własny, w którego strukturze zawarta jest zagadka, swoisty kod – tytułowa Enigma. (Złamana została, jak wiadomo, dopiero przez Polaków blisko pół wieku później).
Tego wieczoru usłyszymy także Koncert fortepianowy A-dur Carla Loewego. Solistką będzie Mari Kodama, japońska wirtuozka fortepianu. Do instrumentu rwała się już w wieku lat dwóch! Nuty płynnie czytała jako trzylatka, a w wieku lat dziesięciu zdecydowała, że zostanie pianistką koncertową. Bardzo wcześnie przyjęto ją do Narodowego Konserwatorium w Paryżu (14 lat!). Sukcesy nie skończyły się jednak na wieku cudownego dziecka. Muzyczną dojrzałość osiągnęła w kraju ojczystym w wieku lat 17, kiedy zachwyciła publiczność w Tokio. Potem było m.in. wykonanie koncertu fortepianowego Prokofiewa z London Philharmonic Orchestra i recital w Cornegie Hall, które dały artystce przepustkę do wielu sal koncertowych Ameryki i Europy. Dziś Mari Kodama może się poszczycić przebogatą dyskografią, w której szczególne miejsce zajmują nagrania koncertów i sonat Beethovena. Koncert fortepianowy Carla Loewego, który stylistycznie zawieszony jest jakby jeszcze pomiędzy klasycyzmem i romantyzmem (z przewagą romantyzmu beethovenowskiego), zawiera poważny potencjał wirtuozowski, który świetnie będzie pasował do muzycznego emploi artystki.
------------------------------
dr Mikołaj Rykowski Muzykolog i dyplomowany klarnecista, związany z Katedrą Teorii Muzyki na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. Autor książki i licznych artykułów poświęconych fenomenowi Harmoniemusik – XVIII-wiecznej praktyce zespołów instrumentów dętych. Współautor scenariuszy "Speaking concerts" i autor słownych wprowadzeń do koncertów filharmonicznych w Szczecinie, Poznaniu, Bydgoszczy i Łodzi.
Komentarze
0