Gdzie i kiedy?
środa, 12 marca 2014, 13:00
Za ile?
wstęp wolny
Sto lat temu, w 1913 roku, kiedy powstawało Muzeum Miejskie mieszkańcy Szczecina nie tylko z ciekawością i nieskrywaną dumą oglądali arcyciekawe ekspozycje, ale też je tworzyli. Wiele dzieł z bogatej kolekcji Muzeum zostało ufundowanych przez szczecinian – bogatych przemysłowców (Dohrnowie, Toepfferowie), ale też zwykłych mieszczan, którzy w ten oto sposób tworzyli historię i świetność swojego miasta.

Sto lat później, w 2013 roku, Anna i Zbigniew Gonczaruk zainspirowani opowieścią o powstawaniu szczecińskiego Muzeum postanowili do tej niezwykłej tradycji powrócić. Zdecydowali, że część ich bogatej kolekcji sztuki trafi do Muzeum Narodowego w Szczecinie. Dzięki ich zaangażowaniu Muzeum wzbogaci się o 6 prac wybitnego artysty związanego ze Szczecinem – Stanisława Janusza Janowskiego.

Stanisław Janusz Janowski – urodził się w 1940 roku w Sompolnie, zmarł w Szczecinie w 1993 roku. Artysta grafik. Studiował grafikę warsztatową i pedagogikę artystyczną na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w roku 1968. W latach 1973-1983 pracował w Wojewódzkim Domu Kultury w Szczecinie (Zamek Książąt Pomorskich), w latach 1983-1985 był dyrektorem Biura Wystaw Artystycznych w Szczecinie. Od 1993 roku pracował, jako nauczyciel w Liceum Sztuk Plastycznych.

Brał udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce, między innymi w Szczecinie, Poznaniu, Zielonej Górze, Toruniu, Warszawie, Katowicach i Wrocławiu. Jego prace można było oglądać także po za granicami kraju, w Szwecji (Umea, Miölby, Eskilstunp), Bułgarii (Warna), Czechach (Praga), na Węgrzech (Budapeszt) oraz w Niemczech (Rostock, Berlin, Eisleben, Sanderhausen). Dla słynnej madryckiej Galerii Detursa w latach 1987-1990 wykonał 250 rysunków.

„(...) Twórczość Janowskiego można ogólnie scharakteryzować, jako próbę poszukiwania przez współczesnego człowieka bardzo osobistej wypowiedzi na podstawowe pytania o sposób na życie i uciekający czas. Nagromadzony na obrazach zamarły w ciszy i bezruchu tłum dziwnych ponadczasowych postaci tkwi w niemej zadumie nad ogromem zniszczenia i pustki otaczającej nas cywilizacji ludzi samotnych i smutnych. Duże zwielokrotnienie tych istot tworzy pełen symbolizmu i teatralności klimat, co razem mocno i bezpośrednio oddziaływuje na nasze zmysły, dotyka nas osobiście, mimo, że bohaterowie tych obrazów istnieją poza bytem indywidualnym. Jako cechy osobowe stanowią jedynie symbol, a forma dzieł jest uproszczona i syntetyczna, przez co nowoczesna.”
Gregorio Ferber, wstęp do katalogu wystawy S. J. Janowskiego w Galerii Detursa w Hiszpanii