W liście do swojego przyjaciela Leopolda Kupelwiesera (datowanym na koniec marca 1824 roku) Franz Schubert pisze: „Nie napisałem ostatnio wiele nowego w zakresie pieśni, jednak wypróbowałem moją rękę w licznych sztukach instrumentalnych. Skomponowałem dwa kwartety, (…) oktet, i zamierzam napisać inne quartetto; chciałbym bardzo przetrzeć w ten sposób drogę ku dużej symfonii” Wspomniane przez austriackiego kompozytora dzieła: Kwartet smyczkowy a-moll D. 804, Kwartet smyczkowy G-Dur D. 887 oraz Kwartet smyczkowy d-moll Śmierć i dziewczyna D. 810 iluminują piękną kartą w dziejach muzyki kameralnej.
Nazwa Śmierć i dziewczyna (Der Tod und Das Mädchen) nie została nadana przez Schuberta lecz przez wydawców, dla których wydawała się wyjątkowo chwytliwa. Nawiązywała bowiem do pieśni o takim tytule napisanej przez kompozytora w 1817 roku. Pieśń została wykorzystana w drugiej części kwartetu (słowa wypowiadane przez Tanatosa: „Nie lękaj się, nie jestem okrutna; łagodnie zaśniesz w mych ramionach”), która dość nietypowo staje się centralnym punktem całego utworu. Jednak bezkompromisowa część pierwsza jest równie istotna. Podtrzymuje nastrój smutku w wyrazistych rytmach i burzliwych emocjach. Część trzecia Scherzo jest groteskowym tańcem śmierci. Forma tańca burzy nieco mroczne nastroje, ale tylko chwilowo. Część ostatnia Presto już od pierwszych taktów pulsuje niepokojącym rytmem. Napięcie faluje, ale oczekiwanie na kojące odprężenie jest daremne.
Kwartet został wydany w towarzystwie dwóch innych, jednak sam kompozytor nie doczekał tego momentu.
Wielkość kwartetu Schuberta docenił Gustav Mahler, który dokonał adaptacji na orkiestrę smyczkową, wzmacniając wiolonczele kontrabasami. W 1930 roku brytyjski kompozytor John Foulds zaaranżował kwartet na pełną orkiestrę symfoniczną. W 1990 roku chilijski powieściopisarz Ariel Dorfman napisał sztukę „Śmierć i dziewczyna”, a w 1994 roku na jej podstawie powstał film o tym samym tytule w reżyserii Romana Polańskiego. Kwartet Schuberta jest głównym motywem muzycznym filmu.
W programie koncertu usłyszymy również Kwartet smyczkowy C-dur nr 19 Dysonansowy Wolfganga Amadeusza Mozarta, uważany za jeden z jego najsłynniejszych kwartetów. Jest jednym z sześciu kwartetów napisanych w latach 1782-1785 i dedykowanych Josephowi Haydnowi.
Koncert urozmaicą wizualizacje autorstwa vj’a PuH’a.
Tradycyjnie przed koncertem słuchacze będą mieli możliwość zapoznania się z wystawami (w cenie biletu na koncert), w tym z wyjątkową „Fotografią Dzikiej Przyrody 2012”. Wystawę tworzą zwycięskie prace konkursu fotograficznego Wildlife Photographer of the Year 2012, organizowanego przez BBC Wildlife Magazine oraz Muzeum Historii Naturalnej w Londynie.
Artyści:
Baltic Neopolis Quartet:
- Filip Lipski (skrzypce)
- Karolina Uźniak-Gunia (skrzypce)
- Wojciech Mazur (altówka)
- Tomasz Szczęsny (wiolonczela)
Vj PuH (wizualizacje)
Program:
Franz Schubert – Kwartet smyczkowy d-moll nr 14 Śmierć i dziewczyna D. 810
- Allegro
- Andante con moto
- Scherzo: Allegro molto
- Presto Wolfgang
Amadeusz Mozart – Kwartet smyczkowy nr 19 KV 465 Dysonansowy
- Adagio – Allegro
- Andante cantabile
- Menuetto. Allegro
- Allegro molto
Bilety:
20 zł / 10 zł (uczniowie, studenci, seniorzy) do nabycia w kasie Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie (w dniu koncertu w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Szczecinie od godz. 20).
Rezerwacji biletów można dokonać telefonicznie (660-326-755) lub drogą elektroniczną (biuro.balticneopolis@gmail.com).
Wystawy:
Fotografia Dzikiej Przyrody 2012. Figura. Sztuka 1. połowy XX wieku ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie Pomorskie meble malowane. Z dziejów żeglarstwa polskiego na Pomorzu Zachodnim 1945-2010. Antyczne korzenie Europy - szczecińska kolekcja Dohrnów.
Komentarze
0