Najnowsza płyta Adama Bałdycha nagrana wraz z zespołem Damage Control ukazała się w styczniu tego roku. Szczecińscy fani grupy i w ogóle wielbiciele jazzu wysokiej jakości, mogli posłuchać tych nagrań w wersji live stosunkowo szybko, bo już w ostatni poniedziałek – 2 marca. Kwartet Damage Control zagrał co prawda w nieco innym składzie niż zwykle (z powodu absencji Piotra Żaczka), ale nie zaważyło to raczej na przyjęciu zespołu przez widzów zgromadzonych w Tiger Clubie.

Muzyka Damage Control to nowoczesne granie, w którym nie brak też pierwiastków znanych z dokonań Joe Zawinula i Wayne`a Shortera. To przesycona emocjami, niezwykle energetyczna odmiana elektrycznego jazzu. Ekspresja z jaką wykonywane były poszczególne kompozycje sprawiała, że można było mieć trudności z percepowaniem wszystkich wrażeń. Nie muszę chyba dodawać, że Cezary Konrad tradycyjnie straszliwie „maltretował” bębny i talerze nadając brzmieniu Damage Control twardości i dynamiki. Adam Bałdych na skrzypcach oczywiście nadawł ton całemu przekazowi, ale wiele razy pozostawił też możliwość wykazania się swoim kolegom. W tym grającemu tego dnia na basie, znanemu choćby z projektu Doctor Fisher - Pawłowi Grzesiukowi.
Zaczęli od utworu „Abrakadabra”, a zaraz po nim Adam .Bałdych przedstawił zespół i zapowiedział nowy, jeszcze nie publlikowany utwór, o roboczym tytule „Nowy Groove”
Po jego degustacji mogliśmy usłyszeć standard Milesa Davisa „All Blues”. W ich wersji przybrał on postać bardziej „destruktywną”. Nic dziwnego, że po tak mocnej eksplozji dźwiękowej nastąpił antrakt.
W drugiej części koncertu zabrzmiały kolejno „Highway”, „Maliny” oraz „Szachraj” Wbrew tytułowi tego ostatniego kawałka panowie nie zamierzali nas bynajmniej oszukiwać kończąc koncert przed czasem. Jeszcze raz wyszli na scenę by zagrać utwór bardzo wysmakowany i w pewnych partiach wręcz liryczny (za sprawą klawiszowych pasaży  Pawła Tomaszewskiego). To był numer wieńczący tegoroczny album Damage Control -„Legenda” Wspaniale, że właśnie taką perłę muzycy zachowali na koniec - w myśl zasady „save the best for last”