Zapanowała moda na nowe wersje klasycznych przekładów. Kilka ostatnich lat przyniosło ze sobą kolejne spojrzenia m.in. na „Ulissesa” Jamesa Joyce'a, „Anię z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery oraz „Starego człowieka i morze” Ernesta Hemingwaya. A rok 2023 wcale nie zapowiada się gorzej. Już teraz wiemy, że otrzymamy m.in. odświeżone tłumaczenie „Pani Dalloway” Virgini Woolf, za które odpowiada Magda Heydel.
Kto jeszcze wymaga nowego przekładu? Dlaczego w ogóle warto to robić? I czy powinno się cenzurować przy tym autorów, którzy z perspektywy upływu lat „nie pasują” swoimi poglądami do współczesności?
Na te i inne pytania odpowiedzą: Maciej Świerkocki, Kaja Gucio i Krzysztof Majer.
Prowadzenie: Gabriel Augustyn.
Maciej Świerkocki – tłumacz literatury anglojęzycznej, pisarz, scenarzysta, krytyk literacki. Autor pięciu powieści (m.in. Ziemia obiecana raz jeszcze, 1993; Naród zatracenia, 2014, powieść graficzna, rys. Mariusz Sołtysik), książek krytycznoliterackich (m.in. Echa postmodernizmu, 2010), scenariuszy filmowych (m.in. Tam i powrotem, 2001, serialu Sekcja 998, 2006) i ponad 80 przekładów książkowych z języka angielskiego (m.in. utworów H. Millera, J. Kerouaca, C. McCarthy'ego, J. Bartha, J.L. Borgesa, A. Carter, J. Updike'a, J. Irvinga, M. Fabera, P. Smith, R. Gravesa, R. Hughesa, E. Catton, J. Conrada i R. Flanagana).
Kaja Gucio – tłumaczka, kulturoznawczyni i wykładowczyni akademicka. Tłumaczy beletrystykę, poezję i literaturę faktu (m.in. W. B. Yeatsa i E. Hemingwaya). W tym roku opublikuje nowy przekład powieści „Umiłowana" noblistki T. Morrison. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia za przekład „Chronologii wody" Lidii Yuknavitch.
Krzysztof Majer – tłumacz literatury pięknej i tekstów naukowych; adiunkt w Zakładzie Literatury i Kultury Północnoamerykańskiej na Uniwersytecie Łódzkim. Przekładał m.in. Allena Ginsberga i Jacka Kerouaca (dwa tomy korespondencji, Czarne 2012 i 2014), Michaela Herra ("Depesze", Karakter 2016), Patricka deWitta ("Podmajordomus Minor", Czarne 2016), Billa Gastona ("Bogowie pokazują klaty", Marginesy 2019; razem z Kają Gucio), Michaela Chabona ("Telegraph Avenue", W.A.B., 2020), Patti Smith ("Rok Małpy", Czarne, 2020), a także krótsze utwory lub fragmenty prozy Hermana Melville'a (m.in. "Benito Cereno", w: "Nowele i opowiadania", P.I.W. 2020), Stevena Millhausera, Arthura Machena, Stephena Kinga, Debory Eisenberg, Madeleine Thien, Rawiego Hage'a, Nialla Griffithsa i D. J. Enrighta.
Komentarze
0