Kuratorska narracja skupia się na malarstwie jako medium, które od wieków mierzy się z pytaniami o granice tego, co duchowe i cielesne. Prezentowane prace - zarówno współczesne, jak i historyczne - pokazują, że sacrum i profanum nie są sobie przeciwstawne w prosty sposób, lecz przenikają się, tworząc dynamiczne pole wzajemnych napięć.
Sacrum objawia się tu nie tylko w tradycyjnych przedstawieniach religijnych, ale także w subtelnych, niemal mistycznych jakości światła, w gestach artystów poszukujących tego, co niewidzialne i niewypowiedziane.
Profanum z kolei przejawia się w zmysłowej materii farby, w cielesności gestu, w bezpośrednim dotyku codzienności, który potrafi równie mocno wzruszać i prowokować.
Wystawa prowadzi widza przez obrazy, w których malarska powierzchnia staje się miejscem spotkania dwóch porządków: wzniosłego i przyziemnego. Każda z prac jest jak medytacja nad tym, co ludzkie i boskie zarazem – nad tym, co „nie-źle”, bo wymyka się prostym ocenom.
Taki wybór pozwala widzowi prześledzić, jak malarstwo - niezależnie od epoki - staje się laboratorium napięć między tym, co boskie, a tym, co głęboko ludzkie.
Wystawa współorganizowana z Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Szczecinie.
Komentarze