W tym sezonie scenę oddajemy nowemu spojrzeniu na fortepian. Miłośników klasyki kanonu zapraszamy na koncerty symfoniczne, podczas których do naszego fortepianu zasiądą wielcy wirtuozi. W ramach recitali proponujemy intymne spotkania z nową jakością dźwięku tworzoną przez młodych wizjonerów.
Francesco Tristiano lubi powtarzać za Albanem Bergiem, że muzyka to muzyka, niezależnie, do którego gatunku czy epoki próbujemy zakwalifikować daną kompozycję. Spojrzenie to musi być bliskie chociażby Marcinowi Maseckiemu, naszemu artyście rezydentowi w obecnym sezonie.
Widzimy tu pewien znak naszych czasów. W samym rozkwicie wiarygodnych historycznie interpretacji i rekonstrukcji dawnych instrumentów następuje silna indywidualizacja spojrzenia na muzykę. Uniwersalna nośność dźwięku samego w sobie, pozwalającego na tworzenie coraz to nowych interpretacji utworów tworzonych zarówno współcześnie, jak i w odległych epokach.
Nagrywa dla Deutsche Grammophon albumy z muzyką Bacha, Buxtehudego, Strawińskiego i Ravela. Od niedawna publikuje także własne kompozycje. Studia w Julliard w Nowym Jorku uzupełnia o doświadczenia z hip-hopem, housem i techno, czego owocami są krążki z własnymi kompozycjami oraz Piano 2.0 – przetworzenie dźwięków fortepianu przez syntezatory.
„Tokyo Stories” to przede wszystkim list miłosny do tego magicznego miasta, w którym każda chwila – podróż metrem, poranny przejazd przez park Yoyogi, popołudniowy spacer lub bar sushi – staje się kinowym wspomnieniem niezmierzonego liryzmu. Z muzyki wyłania się intymne uczucie, miękkie i pachnące niczym powietrze wiosny. Album jest także konsolidacją stylu kompozytorskiego Francesca Tristano, po raz pierwszy usłyszanego w Piano Circle Songs (2017). Artysta szuka organicznej syntezy wszystkich swoich muzycznych zainteresowań – zarówno elektronicznego ambientu i baroku, jak i jazzu oraz ulotnego impresjonizmu.
Komentarze
0