Leon Babiński, ur. 13 stycznia 1891 w Warszawie, zm. 11.01.1973 w Szczecinie). Prawnik cywilista, współorganizator polskiego sądownictwa w okresie 1918-39, po II wojnie św. organizator szkolnictwa wyższego w Szczecinie. Studiował prawo na Sorbonie w Paryżu i na Uniwersytecie Łomonosowa w Moskwie. Po studiach od 1917 r. był sekretarzem Sądu Najwyższego. W 1919 r. został zaangażowany do służby w MSZ; był m.in. delegatem rządu w Komisji Górnośląskiej. Uczestniczył w tworzeniu międzynarodowego prawa morskiego i lotniczego. W okresie międzywojennym był wykładowcą w Szkole Nauk Politycznych i Wolnej Wszechnicy Polskiej (od 1925 r. jako docent) oraz w Uniwersytecie Warszawskim (od 1927 r.). W latach 1921–1939 wykładał też prawo międzynarodowe i morskie w SGPiS (od 1938 r. jako profesor). Był również wykładowcą w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze. Po II wojnie św. pracował w UAM w Poznaniu oraz – od roku 1947 – w szczecińskim oddziale Akademii Handlowej w Poznaniu (później – Wyższa Szkoła Ekonomiczna, WSE). Pełnił tam funkcję zastępcy rektora (1947–1948), a następnie rektora (1948–1951). W latach 1955–1961 (od utworzenia Politechniki Szczecińskiej przez połączenie WSE ze Szkołą Inżynierską do emerytury) – pracował na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Transportu PS. Od roku 1947 był członkiem Instytutu Prawa Międzynarodowego w Gandawie. Należał m.in. do Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawników z siedzibą w Paryżu i Gandawie. Był głównym organizatorem Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego (STN) i jego prezesem w latach 1957–1970. Działał w Ekspozyturze Komisji Prawa Morskiego.
Jest autorem ponad 250 publikacji (w tym 20 w zagranicznych czasopismach naukowych, m.in.: Prawo cudzoziemców w Polsce (1922), Zarys wykładu prawa międzynarodowego prywatnego (1935), Organizacja i technika służby konsularnej (1948), Prawo przewozowe, cz. 1–3 (1948–1963, z W. Górskim), Prawo transportowe (1968, z W. Górskim), Stabilizacja stosunków terytorialnych na Ziemiach Odzyskanych niezależnie od traktatu pokojowego („Przegląd zachodniopomorski” 1966, nr 1), Technika konsularna (1949), Z aspektów prawnych wojny o sukcesję szczecińską („Rocznik Przyjaciół Nauki”, Przemyśl, 1961), Zagadnienia współczesnego prawa międzynarodowego prywatnego (1958).
W 1971 r. Leon Babiński otrzymał doktorat „honoris causa” Politechniki Szczecińskiej. Jego imię nadano jednej z ulic w Szczecinie i auli akademickiej w budynku US (Wydział Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, ul. Mickiewicza 64). Znalazł się na 30. miejscu listy „Szczecinianie Stulecia”, utworzonej na przełomie XX i XXI w. w wyniku plebiscytu Gazety Wyborczej (wyd. szczecińskie), Polskiego Radia Szczecin i TVP Szczecin. W książce przypominającej ich sylwetki prof. Janina Jasnowska ( prezes STN w kolejnych latach), napisała o Leonie Babińskim m.in.: „Przyniósł on na grunt Szczecina głęboką wiedzę, doświadczenie i wysoką kulturę człowieka nauki, gdy na „spalonej ziemi” , wśród ludziprzybyłych z różnych stron, trzeba było od podstaw kształtować środowisko naukowe”.
Komentarze
0