13 lutego 2009 (piątek), o godzinie 13.00 w Muzeum Narodowym (ul. Staromłyńska 27) będzie miało miejsce otwarcie wystawy pt. SERBOŁUŻYCZANIE. Historia, kultura, tradycja. O 14:00 wykład otwarty - „Serbołużyczanie – słowiańscy sąsiedzi zza Odry”, który w przestrzeni nowootwartej wystawy wygłosi Tomasz Nawka, Dyrektor Serbski muzej Budyšin.

Ekspozycja złożona jest z zabytków wypożyczonych z Serbski muzej Budyšin. Przedstawia zwyczaje związane z obrzędowością rodzinną i doroczną. Zwiedzający zobaczą bogate stroje weselne, korowód zapustnych przebierańców, jeźdźców wielkanocnych, a także poznają obrzędy charakterystyczne dla serbołużyckiej tradycji, jak: „skubanie koguta” czy adwentowe „Dzieciątko”.

Na wystawie nie zabraknie także pięknych strojów regionalnych, ludowych instrumentów muzycznych, świadectw rodzimego piśmiennictwa oraz fotografii archiwalnych i współczesnych, dokumentujących krajobraz i architekturę Łużyc, a także życie codzienne sześćdziesięciotysięcznego narodu, który wciąż mało znamy.

Serbołużyczanie dzielą się na 2 grupy: Górnołużyczanie (Horni Serbja), mówiący językiem górnołużyckim i liczący około 30 000 osób oraz Dolnołużyczanie (Dolne Serby), mówiący językiem dolnołużyckim, w liczbie około 20 000 osób. Część osób z obu grup mówi dialektami pośrednimi między dwoma językami łużyckimi.

Nazwa narodu łączy się prawdopodobnie z polskim słowem pasierb i pierwotnie oznaczała współplemieńca (tego, który ssał mleko tej samej matki). Niewyjaśniona jest kwestia pokrewieństwa Serbów bałkańskich i Serbów łużyckich (zbieżność nazw prawdopodobnie nie jest przypadkowa). Według jednej z hipotez wspólni przodkowie wszystkich Serbów, po opuszczeniu w V wieku swojej prasłowiańskiej ojczyzny rozdzielili się na dwie grupy. Jedna z grup dotarła przez Karpaty na Bałkany, podczas gdy druga (przodkowie Serbołużyczan) osiedliła się nad środkową Łabą. Tę hipotezę potwierdza pewne podobieństwo słownictwa języków łużyckich z językami serbskim i chorwackim. Większość badaczy nie uznaje tego pokrewieństwa za udowodnione. Możliwe, iż nazwa "Serb" rozwinęła się w obu grupach niezależnie. Nazwa "Łużyce" (niem. Lausitz), oznaczająca pierwotnie ziemię bagnistą, pochodzi prawdopodobnie od słowa "ług" (zbiornik wodny, kałuża), wskazując tym samym, że okolica bogata jest w wodę (rozlewiska Łaby i Sprewy).

Wystawa będzie czynna do 17 maja 2009.

Komentarz: Jeśli tylko interesujesz się historią, warto zobaczyć tę wystawę. Kim byli i co robili, jak dbali o swoje rodziny, jak wyglądały ich stroje. Czasu jest naprawdę dużo. Nie musisz się spieszyć, a jeśli nie chcesz płacić za bilet, wybierz się do MN w czwartek. w godzinach od 10:00 do 18:00 zawsze możesz zobaczyć wszystkie wystawy za darmo.

Więcej informacji znajdziesz na oficjalnej stronie Muzeum Narodowego

Podany rys historyczny pochodzi z Wikipedii