Spotkanie z Katarzyną Wolnik-Sayną i książką "Przez morze bez kapci"

Kucharska, bo pokazuje proces powstawania reportażu od kuchni. Żeglarska, bo można posłuchać łopotu żagli, komend pokładowych i szumu morza. Nie ma w niej przepisów na reportaż, ale są emocje i wspomnienia. Okruchy morskiego życia ludzi, dla których morze jest droższe od lądu. Reportaż dźwiękowy niesie ze sobą cały ładunek emocji, dynamikę wypowiedzi, dźwięk i ciszę, pełniącą rolę niebagatelną. Te dźwięki zarejestrowane na taśmie autorka postanowiła opisać w sposób, który dotychczas nie był praktykowany. Dodaje do nich własne wspomnienia, refleksje i emocje. Dzięki temu zabiegowi słuchając, możemy poczuć się jak na morzu. Czytając możemy wcielić się w rolę reportera radiowego. Morze jest soczewką skupiająca i uwypuklająca nasze zalety i wady. To tu trzeba podejmować błyskawicznie najważniejsze decyzje, tu okazuje się ile jesteśmy warci. Słuchając i czytając te morskie opowieści, możemy albo zazdrościć ich bohaterom i autorce, albo wstać i… ruszyć w swój rejs życia.