"Joy": Od mopa do gwiazd

Znakomita seria

Reżyser filmu, ma ostatnio znakomitą serię. "American Hustle", "Fighter", „Poradnik pozytywnego myślenia” – to jego niedawne dokonania i chyba każdy zgodzi się ze mną, że są to filmy, które zyskały zasłużone uznanie. Tymi tytułami Russel zapewnił sobie wysoką pozycję w branży i nie dziwi fakt, że również w najnowszej produkcji tego twórcy obsada aktorska jest imponująca. Często jednak nadmiar utytułowanych nazwisk może być balastem...

Główna rola przypadła Jennifer Lawrence, która kreuje młodą, ambitną kobietę przytłoczoną obowiązkami domowymi. Opiekuje się apatyczną matką (non-stop wpatrzoną w tasiemcową telenowelę, na ekranie telewizora) oraz swoją córką, znosi obecność byłego męża, który mieszka w piwnicy, a w dodatku właśnie dostaje kolejny „prezent” w postaci swego ojca (Robert De Niro), którym znudziła się jego ostatnia partnerka. Jedynym wsparciem jest dla niej babcia (znana z „Dzikości Serca”, Diane Ladd), która wierzy w swą wnuczkę i wbrew wszystkim kłopotom, uparcie prorokuje jej sukces.

Joy od dzieciństwa wymyśla różne pożyteczne innowacje i marzy o tym by sprzedać jakiś swój wynalazek. Do tej pory były to tylko iluzje, ale wreszcie następuje moment, w którym sytuacja się zmienia. Joy projektuje... somowyżymający się mop,. Wynalazek, który bardzo usprawni pracę w każdym domu, tym bardziej że jego bawełnianą końcówkę można uprać w pralce. Pieniądze na pierwsze egzemplarze i ochronę patentu wykłada Trudy (Isabella Rossellini) czyli nowa partnerka ojca Joy. To jednak tylko początek całego zamieszania, bo przecież trzeba ten produkt wypromować i sprzedać...

Dramat Russela ukazuje jak wiele trudności musi pokonać zdeterminowana, ale niedoświadczona w biznesowym świecie, osoba by coś osiągnąć. Nieuczciwi podwykonawcy, „dobre’ rady rodziny, walka z konkurencją - to wszystko pochłania energię i pieniądze, a sukces oddala się. Dlatego Joy jedzie do Kalifornii, negocjuje , a gdy to nie daje efektu, włamuje się do hali producenta części do mopu, a w jednej ze scen filmu sięga nawet po broń.

Doprowadzona do kresu wytrzymałości jest skłonna zrobić niemal wszystko by wywalczyć, to co jej się należy...

Twórcy filmu korzystają obficie z konwencji telenowelowej i choćby dlatego „Joy” jest momentami nieco melodramatyczny. Niemniej jednak sprawne aktorstwo, efektowne zdjęcia i muzyka w tle (choćby zespołu Cream) sprawiają, że ta opowieść o bolesnej drodze do spełnienia amerykańskiego snu, nie jest bynajmniej szablonową laurką dla upartych marzycieli.