Wyremontują zniszczoną kamienicę, ale zlikwidują napis przypominający o jej historii

Onslow 4 miesiące temu

Do patriota nie nazi0l@ :Pięknie oddany fakt :egzaltacja na poziomie szaletu 🥴

Onslow 4 miesiące temu

Znowu te poniemieckie ruiny co przetrwały komunę!Powinny dawno zniknąć pozostawiając miejsce pod budowę czynszówek jak należy !🤔

Czytnik 1 4 miesiące temu

Historia, historią. To miże niech Alianci wypłacą reparacje za to zrujnowane niemieckie mienie? Może i warto dbać o zabytki, ale pytanie gdzie jest granica i czy będziemy chować w pleksi glassie każdą dziurę po kulach.

agnieszka donosik krzywonos z córką wielkonos 4 miesiące temu

krzywonosizm wąskousty - tak będzie się nazywac nowy słuszny dyktat

tęczowe pomorzany 4 miesiące temu

nacjonalizm nie jest dobry i nigdy nie będzie

polityka 4 miesiące temu

Remont drogi też bo asfalt to skażenie środowiska w mieście w pobliżu kamienic .

Ewka do Hanka 4 miesiące temu

@@hanka: wtedy jeszcze nikt bladego pojęcia o PiS nie miał... Kto szydził?? Mieszkańcy Warszawy , Poznania, Gdańska.... Teraz naszą rolę przyjął Radom 😏

Patriota nie nacjonalista 4 miesiące temu

Trzeba dbać o zabytki, to jest oczywiste. Ale na miłość boską, co siedzi w głowach ludzi, którzy egzaltują się każdą niemiecką resztką? Niech zaczną jeszcze lizać kible publiczne w Berlinie, może wtedy poczują się bardziej światowi.

Kompleksy wobec zachodu 4 miesiące temu

Rozumiem coś takiego w latach 90. Ale teraz?

Hanka 4 miesiące temu

Po raz pierwszy ktoś napisał, że Szczecin jest wyszydzany w kraju. To prawda, ja też z tym się spotykałam już od wczesnych lat 90. Mamy swoich bohaterów, którzy są usuwani z przestrzeni publicznej, Rotmistrza, Rodzinę Ulmów, Ojca Maksymiliana, Inkę i wielu innych. To naprawdę chore, w sensie klinicznym, walczyć o jakieś napisy poniemieckie, nic nieznaczące, w imię "europejskości" i postępu....

Freud 4 miesiące temu

Na forum widzimy wylew kompleksów. Za fasadą "europejskiego, międzynarodowego fajnopolala" kryje się dogłębna nienawiść do samego siebie. Widzimy ludzi ekstremalnie zakompleksionych, którzy hejtem na polskość próbują podreperować sobie nurkujące ego.

pomorzany pomawiają i obgadują 4 miesiące temu

niemcy nie mogą wylizać przed nami! jesteśmy szybsi!

xxx 4 miesiące temu

Można pójść jeszcze dalej. Wywiesić flagi z czarnym pająkiem. Wtedy będzie wyglądało jak przed wojną.

Dlatego trzeba zachować 4 miesiące temu

To był ostatni sklep żydowski . Ten kto napis uratuje, zasłuży na miejsce w....Yad Vashem.

stara indianka ze szczepu brudne nogi 4 miesiące temu

Na Pomorzanach rozegrały się najbardziej niezwykłe zawody w historii miasteczka. Wszyscy zbierali się na rynku, by zobaczyć, kto wygra wylizywanie chodników – Polacy czy Niemcy. Stawką był legendarny lewar szalonego Mariusza, narzędzie, które miało podobno magiczne właściwości i potrafiło podnosić nawet najcięższe obiekty z dziecinną łatwością. Rywalizacja przyciągnęła tłumy, a atmosfera była pełna napięcia i ekscytacji. Polacy wystawili do zawodów swojego mistrza, Zbyszka, znanego z niezwykłej zręczności i szybkości języka. Niemcy zaś postawili na Hansa, który miał nie tylko doskonałą technikę, ale również żelazną wytrzymałość. Sędzią zawodów został sam szalony Mariusz, który z dumą prezentował swój lewar, błyszczący w promieniach słońca. Zawodnicy stanęli na starcie, a tłum zamilkł w oczekiwaniu. Na znak Mariusza, Zbyszek i Hans ruszyli do przodu, pochylając się nad chodnikiem i zaczynając intensywne wylizywanie. Polacy i Niemcy dopingowali swoich przedstawicieli, krzycząc i machając flagami. Zbyszek lizał chodnik z niewiarygodną prędkością, jego język poruszał się jak wirówka. Hans, choć nieco wolniejszy, wyróżniał się precyzją i wytrwałością, starając się nie pominąć żadnego fragmentu. Tłum kibiców obserwował każdy ruch zawodników, komentując ich technikę i kondycję. Minuty mijały, a emocje rosły. Zbyszek zaczynał odczuwać zmęczenie, jego język stawał się coraz bardziej obolały. Hans, mimo wytrwałości, również zaczynał zwalniać, jego ruchy stawały się cięższe. W pewnym momencie, gdy wydawało się, że obaj zawodnicy są na skraju wyczerpania, Zbyszek zebrał ostatnie siły i przyspieszył. Jego język znów zaczął pracować jak szalony, a tłum Polaków wybuchł euforią. Hans starał się nadgonić, ale było już za późno. Zbyszek wylizał ostatni fragment chodnika i uniósł ręce w geście zwycięstwa. Polacy wiwatowali, a Mariusz z dumą wręczył Zbyszkowi lewar szalonego Mariusza. Niemcy, choć przegrani, gratulowali Zbyszkowi i podziwiali jego determinację. Zawody w wylizywaniu chodników zakończyły się sukcesem dla Polski, a miasteczko Pomorzany zyskało nową, niezwykłą legendę do opowiadania przez kolejne pokolenia.

stara indianka ze szczepu brudne nogi 4 miesiące temu

Na Pomorzanach od kilku dni panowała dziwna atmosfera. Starsi mieszkańcy, którzy zazwyczaj spędzali czas na ławkach przed domami, nagle zaczęli gromadzić się w Biedronce. Mariusz, młody chłopak, który często pracował w sklepie, zauważył, że starzy ludzie masowo wykupują zapasy jedzenia, wody i innych podstawowych produktów. Codziennie o świcie przychodzili do sklepu i wypełniali swoje koszyki po brzegi. Pewnego dnia, zaintrygowany tym niezwykłym zachowaniem, Mariusz postanowił podsłuchać, o czym rozmawiają. Schował się za regałem z konserwami i słuchał. Rozmowy były pełne tajemniczych aluzji i szeptów o nadciągającej katastrofie. "Czarne chmury zbierają się nad nami" - mówiła jedna z kobiet. Inni szeptali o znakach na niebie i dziwnych snach. Wieczorem tego samego dnia, gdy Mariusz wrócił do domu, opowiedział o wszystkim swojej babci. Staruszka zamyśliła się głęboko, a potem westchnęła ciężko. "To musi być związane z przepowiedniami starej Indianki" - powiedziała. W miasteczku krążyły legendy o Indiance, która mieszkała na wzgórzu za miastem. Miała ona niezwykłe zdolności i podobno potrafiła przewidywać przyszłość. Mariusz postanowił ją odwiedzić i dowiedzieć się więcej. Na wzgórzu, w małej chatce, mieszkała stara Indianka wraz ze swoim wnukiem, grubym i niesfornym chłopcem o imieniu Teo. Gdy Mariusz przybył do chatki, Indianka już na niego czekała. "Wiedziałam, że przyjdziesz" - powiedziała z uśmiechem. Opowiedziała mu, że jej wizje wskazują na nadciągającą burzę, która przyniesie ze sobą nie tylko deszcz, ale i wielkie zmiany. Starsi ludzie w miasteczku odczuwali to instynktownie, dlatego zaczęli gromadzić zapasy. Indianka postanowiła, że wraz z Teo wyruszą do miasteczka, aby pomóc jego mieszkańcom przygotować się na nadchodzące wydarzenia. Gdy wrócili do Pomorzan, czarne chmury już zaczynały gromadzić się na niebie. Mieszkańcy, widząc Indiankę i jej wnuka, poczuli ulgę. Teo, mimo swojej tuszy, był niezwykle zwinny i szybko zaczął pomagać w przenoszeniu zapasów do bezpiecznych miejsc. Indianka z kolei zaczęła odprawiać swoje rytuały, śpiewając starożytne pieśni i rozpalając ogniska, które miały chronić miasteczko przed nadciągającą burzą. Noc zapadła szybko, a burza nadeszła z potężnym hukiem. Wiatr wył, deszcz lał jak z cebra, a błyskawice przecinały niebo. Mieszkańcy, schronieni w swoich domach, czuli się bezpieczniej dzięki obecności Indianki i jej wnuka. Burza trwała całą noc, ale rano, gdy pierwsze promienie słońca zaczęły przebijać się przez chmury, miasteczko było nietknięte. Ludzie wyszli na ulice, dziękując Indiance za jej pomoc. Mariusz, patrząc na spokojne już niebo, zrozumiał, że czasami warto słuchać starszych i ich przeczucia. Dzięki wspólnemu wysiłkowi i mądrości starej Indianki, Pomorzany przetrwały burzę, a mieszkańcy jeszcze bardziej zacieśnili swoje więzi, wiedząc, że mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji.

Lewar 4 miesiące temu

Widzę że niektórzy na tym forum to są gotowi za wszelką cenę nawet chodniki wylizać przed niemcami. Możecie sobie tak czynić dalej z nadzieją że kiedyś niemiec wam powie "Wasze miejsce jest w GG". I to by było tyle dla was kosmopolitów rodem z demoliberalnej stajni TVN , GazWyb , TVP.

stara indianka ze szczepu brudne nogi 4 miesiące temu

Na Pomorzanach, w małej miejscowości położonej nad brzegiem morza, życie płynęło spokojnie i bez pośpiechu. Codzienna rutyna mieszkańców była niezmienna od lat, a każdy znał każdego. Pewnego dnia jednak coś zmieniło ten spokojny krajobraz. Wczesnym rankiem, gdy pierwsze promienie słońca zaczynały ogrzewać brukowane uliczki, w całym miasteczku rozległ się dźwięk syren alarmowych. Ludzie wychodzili na ulicę, patrząc w stronę głównej drogi, która prowadziła do serca miejscowości. Okazało się, że wszystkie główne ulice zostały nagle zamknięte, a policja i straż pożarna ustawiały bariery i znaki ostrzegawcze. Nikt nie wiedział, co się stało, ale wszyscy czuli, że to coś poważnego. Starsi mieszkańcy, którzy pamiętali czasy wojenne, mieli w oczach strach i niepokój, młodsi zaś z ciekawością i lekkim przerażeniem obserwowali działania służb. Rozeszły się plotki, że może to awaria gazu albo jakieś ćwiczenia wojskowe, ale nikt nie miał pewności. Szkoła została zamknięta, a dzieci odesłane do domów, co tylko podsyciło atmosferę niepokoju. Sklepy i kawiarnie, które normalnie tętniły życiem, teraz stały puste, a ich właściciele gromadzili się na rynku, próbując dowiedzieć się czegoś od funkcjonariuszy. W końcu, po kilku godzinach niepewności, do miasteczka przyjechał burmistrz w towarzystwie dowódcy lokalnej jednostki straży pożarnej. Zorganizowano zebranie na rynku, gdzie burmistrz, z poważną miną, wyjaśnił sytuację. Okazało się, że w jednym z domów na obrzeżach miasteczka znaleziono niewybuch z czasów drugiej wojny światowej. Decyzja o zamknięciu ulic była konieczna, by umożliwić bezpieczne usunięcie niebezpiecznego ładunku. Specjaliści z wojskowego oddziału saperów byli już w drodze, a mieszkańcom zalecono pozostanie w domach do odwołania. Pomimo początkowego szoku, mieszkańcy zaczęli działać solidarnie. Ludzie, którzy mieli zapasy jedzenia i wody, dzielili się z sąsiadami, a ci, którzy potrzebowali pomocy, mogli liczyć na wsparcie innych. Nawet w tak trudnym momencie, społeczność Pomorzan pokazała, że potrafi się zjednoczyć. Po kilku godzinach oczekiwania, gdy słońce zaczynało już chylić się ku zachodowi, do miasteczka dotarły saperzy. Ich praca trwała jeszcze kilka godzin, ale w końcu burmistrz mógł ogłosić, że niebezpieczeństwo zostało zażegnane. Ulice zostały otwarte, a mieszkańcy mogli wrócić do swoich normalnych zajęć. Choć ten dzień pozostanie w pamięci jako pełen napięcia i niepewności, to również jako dowód na siłę i solidarność małej społeczności.

Eidur 4 miesiące temu

O nie, straszne!

wielkonosa, wąskousta czterdziestoczterolatka 4 miesiące temu

taki napis to i na nosie można sobie wytatuować