Zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Maszt Maciejewicza jako obiekt kubaturowy nie może stanąć na Nabrzeżu Celnym przed biurowcem Lastadia. Tak uważa Igor Podeszwik z inicjatywy Nowy Szczecin, który złożył wniosek do Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, by wstrzymać wykonanie i unieważnić decyzję o wydaniu pozwolenia na budowę Masztu Maciejewicza w nowym miejscu.
W poniedziałek ogrodzono teren przed biurowcem Lastadia na Łasztowni, gdzie wkrótce ma rozpocząć się operacja posadowienia 30-tonowego dźwigu bomowego ze statku „Kapitan Konstanty Maciejewicz”. Wielu mieszkańcom nie podoba się jednak, że maszt nie wróci w stare miejsce przy wjeździe na Trasę Zamkową. Stąd pomysł, by zablokować rozpoczynającą się budowę korzystając z kruczków prawnych, a dokładniej, zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Radni zakazali zabudowy kubaturowej
„Zgodnie z uchwałą nr XII/270/11 Rady Miasta Szczecin z dnia 24 października 2011 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Międzyodrze Wyspa Grodzka – Łasztownia 2” w Szczecinie, na terenie elementarnym S.M.8086.KPJ [tam ma stanąć maszt – red.] zakazano stałej zabudowy kubaturowej” – pisze Igor Podeszwik we wniosku do WINB.

Jak tłumaczy dalej, w orzecznictwie sądów uznawano już za obiekt kubaturowy maszt radiowy, a więc bardzo podobną konstrukcję. Poza tym Maszt Maciejewicza to pomnik, czyli w rozumieniu prawa budowlanego – budowla. Można mu przypisać parametr objętości, czego wymaga, przyjmowana w orzecznictwie, definicja obiektu kubaturowego,

Nie może zasłonić Lastadii?
Innym pretekstem do wstrzymania budowy ma być nieuprawniona, zdaniem wnioskodawcy, ingerencja w obszar ochrony ekspozycji.

„Nadto, teren elementarny S.M.8086.KPJ objęty jest strefą „E”, to jest ochrony ekspozycji, w której ochronie podlegają widoki z przestrzeni publicznych na między innymi dominanty krajobrazowe. Nie ulega wątpliwości, że na wskazanym terenie taką dominantą jest biurowiec „Lastadia”, zaś wyższy o osiem metrów maszt Maciejewicza powyższe zaburzy” – pisze Igor Podeszwik.

Według argumentacji miasta Maszt Maciejewicza nie może wrócić na stare miejsce ze względu na istniejące plany inwestycyjne związane z budową linii tramwajowej w kierunku Łasztowni.

Pełna treść wniosku:

Działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 5, art. 156 § 1 pkt 2, art. 159 § 1 i art. 241 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 1960, nr 30 poz. 168 ze zm.) wnoszę o:

1) wznowienie z urzędu postępowania w sprawie wydania decyzji -pozwolenia na budowę masztu Maciejewicza na Nabrzeżu Celnym w Szczecinie (naprzeciwko biurowca Lastadia);
2) stwierdzenie z urzędu nieważności decyzji, o której mowa w punkcie 1;
3) wstrzymanie z urzędu wykonania decyzji, o której mowa w punkcie 1.

UZASADNIENIE
Zgodnie z uchwałą nr XII/270/11 Rady Miasta Szczecin z dnia 24 października 2011 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Międzyodrze Wyspa Grodzka –Łasztownia 2” w Szczecinie, na terenie elementarnym S.M.8086.KPJ zakazano stałej zabudowy kubaturowej. Teren S.M.8086.KPJ ilustruje załącznik do wniosku. Na tym terenie ma stanąć maszt Maciejewicza.

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 roku -Prawo budowlane i ustawa z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawierają definicji obiektu kubaturowego. Definicji takiej nie zawiera posługujący się tym pojęciem obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, obiekt kubaturowy to każdy obiekt budowalny o dającej się określić objętości (bryła geometryczna) – tak np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia z dnia 14 lutego 2014 roku, sygn. akt II SA/Kr 1527/13. Przez obiekt budowlany należy rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych (art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku -Prawo budowlane). A zatem obiekt kubaturowy to nic innego jak budynki i inne obiekty budowlane którym można przypisać parametr objętości.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku -Prawo budowlane, pomnik to budowla. Maszt Maciejewicza to pomnik, zaś jego poszczególnym elementom można przypisać parametr objętości.

W 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach rozstrzygnął, że maszt radiowy to obiekt kubaturowy, a nie urządzenie infrastruktury technicznej. Sąd stwierdził, że wojewoda świętokrzyski słusznie uchylił decyzję starosty w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę i orzekł o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielania pozwolenia na budowę (wyrok WSA w Kielcach z dnia 9 czerwca 2010 roku, sygn. akt II SA/Ke 252/10). Orzeczenie podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2012 roku, sygn. akt II OSK 2058/10).

Należy zauważyć, że konstrukcja masztu radiowego jest zbliżona do konstrukcji masztu Maciejewicza.

Nadto, teren elementarny S.M.8086.KPJ objęty jest strefą „E”, to jest ochrony ekspozycji, w której ochronie podlegają widoki z przestrzeni publicznych na między innymi dominanty krajobrazowe. Nie ulega wątpliwości, że na wskazanym terenie taką dominantą jest biurowiec „Lastadia”, zaś wyższy o osiem metrów maszt Maciejewicza powyższe zaburzy.

Dnia 2 maja 2018 roku złożyłem do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego pismo, w którym zwróciłem uwagę na zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wnosząc jednocześnie o udzielenie odpowiedzi, czy wobec powyższego organ wyda decyzję zezwalającą na postawienie masztu Maciejewicza na wskazanym terenie. W dniu 4 maja 2018 roku urząd miasta poinformował, że w dniu 7 maja 2018 roku rozpoczną się prace mające na celu postawienie masztu.

Niniejszy wniosek okazał się więc konieczny.

Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że wznowienie postępowania nie wyłącza możliwości wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2006 roku, sygn. akt II OSK 406/05).

Należy uznać, że decyzja (pozwolenie na budowę) została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ doprowadzi do powstania budowli – obiektu kubaturowego wbrew zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja winna więc być wyeliminowana z obrotu prawnego, co wojewódzki inspektor nadzoru budowalnego powinien uczynić z urzędu.

Wobec rozpoczęcia prac budowalnych, zasadny jest wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, bowiem zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że pozwolenie na budowę dotknięte jest wadą wskazaną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Jednocześnie nadmieniam, iż niniejszy wniosek należy potraktować jako wniosek złożony w trybie art. 241 k.p.a., wobec czego winien zostać rozpoznany zgodnie z procedurą unormowaną w art. 241 – 247 k.p.a., która ma cechy jednoinstancyjnego postępowania, bardzo uproszczonego, kończącego się czynnością materialno-techniczną, to jest zawiadomieniem wnioskodawcy o załatwieniu wniosku. Bez znaczenia jest fakt, iż nie jestem strona postępowania, ponieważ nie złożyłem wniosku w trybie art. 61 k.p.a. –podobnie np. wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt VII SA/Wa 1756/15 (poprzednia błędna praktyka organu w sprawie mojego wniosku dotyczącego unieważnienia decyzji nakazującej rozbiórkę znacznej części kamienicy po dawnym Hotelu Piast jest przedmiotem postępowania zażaleniowego i skargi na bezczynność organu).

Mając powyższe na względzie, wnoszę jak na wstępie.