ZABIĆ PREZYDENTA

Spektakl o Eligiuszu Niewiadomskim, zabójcy pierwszego prezydenta RP Gabriela Narutowicza jest próbą zrozumienia człowieka, szukania analogii, odniesień do współczesności i poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie – jaki jest właściwy klucz do zrozumienia istoty tego zabójstwa? Dlaczego Niewiadomski, Polak, katolik, ojciec i mąż, ceniony artysta myślał, że ratuje kraj? Dla kogo – i dlaczego, jeśli w ogóle – został bohaterem…? Sztuka Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka z Arkadiuszem Buszką w roli Niewiadomskiego, to kolejna artystyczna współpraca tego trio.

autor: Piotr Rowicki

reżyseria o opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak

scenografia i kostiumy: Katarzyna Sobolewska

projekcje: Kinga Dalska

obsada:

Eligiusz Niewiadomski: Arkadiusz Buszko

prapremiera: 28 września 2019, Teatr Mały

spektakl trwa: 60 minut

Media o spektaklu:

„„Zabić prezydenta” uderza celnie – można rzec gorzko: jak kula Niewiadomskiego – trafiając w nasze dzisiejsze problemy i lęki. Czy raczej w nasze coraz mniej skrywane i śmielej obecne fascynacje i obsesje.” ~ A.D. Liskowacki, Kurier Szczeciński

„Spektakl „Zabić prezydenta” to nie tylko fenomenalnie wygrana, pozbawiona zapychaczy (skromną, lecz wymowną scenografię dopełniają wyłącznie ubogacające całość projekcje z wycinkami prasowymi i fragmentami filmu Kawalerowicza „Śmierć prezydenta”, przygotowane przez Kingę Dalską) i przemyślana co do centymetra realizacja sztuki Piotra Rowickiego. Osobiście postrzegam go także jako ważne i aktualne ostrzeżenie przed podsycaniem agresywnych społecznych nastrojów, za którym w równym stopniu stoją obliczone na zysk działania mediów (sterowanych przez różne strony), jak i hejt rozsiewany przez jednostki – czasem dla określonych korzyści, częściej z małostkowości, rozżalenia prywatnymi sprawkami i zwykłego braku wyobraźni.” ~  Agnieszka Moroz, dziennikteatralny.pl

„„Zabić prezydenta” to także swoisty wernisaż. Widzowie w Teatrze Małym oglądają prace mordercy prezydenta w postaci projekcji jego obrazów na białych, umieszczonych na scenie ekranach. Czasami pojawiają się też fragmenty archiwalnych filmów tworzących tło, dodających oddechu opowiadanej historii i sączących nam różne skojarzenia i metafory (wnikliwe oko dostrzeże tu nawet wypalony budynek szczecińskiego komitetu wojewódzkiego PZPR z 1970 r.).” ~ Adam Zadworny, Gazeta Wyborcza – Szczecin

„[…] Monodram Buszce po prostu się należał! Albo inaczej: monodram Buszki po prostu się należał, ale widzom! To absolutnie wybitna kreacja, zagrana na najwyższym skupieniu, wyrazista, emocjonalna, porażająca i poruszająca.” ~ Daniel Źródlewski, Prestiż Szczecin