Jak to jest, że dostało mi się za poglądy, kiedy sam nie miałem żadnych…?
Monodram w reżyserii Agaty Biziuk oparty jest na dramacie „Szczur, czyli wyścig po koju”. Autor tekstu porusza temat zakłamania, dwuznacznych postaw oraz manipulacji opinią publiczną. Jego dzieło to współczesna, bardzo ciekawa językowo refleksja nad niewspółmiernymi wyrokami.
Bohaterów – Kandydata 1 i Kandydata 2 – pozornie nic ze sobą nie łączy. Jeden odnajduje się w roli polityka. W jego publicznych występkach cel uświęca środki. Z satysfakcją gra publice na nerwach same znane melodie: ballady o braku perspektyw… klasyki o bezrobociu… Drugi z kolei jest pracownikiem budowlanym. Zdystansowany do świata, stoi z boku wydarzeń. Wyznawana bylejakość w niczym mu nie przeszkadza. W niczym też nie pomaga. Wszyscy i tak muszą w końcu stanąć przed komisją ślepczą.
„Szczur”, bardziej niż o konsekwencjach wyborów, opowiada o tym, na co nie mamy wpływu – indywidualnych predyspozycjach, rodzinnych obciążeniach, politycznej demagogii. Aktor wciela się nie tylko w dwóch głównych bohaterów, ale również w poboczne postacie – cienie kompleksów, stereotypów i restrykcji, które panoszą się w podświadomości, współtworzą okoliczności, nie dają od siebie uciec.
„Szczur”
autor – Szekeniuk
reżyseria – Agata Biziuk
scenografia i multimedia – Maciej Mizgalski
muzyka – Borys Sawaszkiewicz i Karol Majtas
występuje – Rafał Hajdukiewicz
Komentarze
0