Jest nowy właściciel tego postindustrialnego budynku. Znamy jego plany

Historię tego budynku opisaliśmy przy okazji przetargu ogłoszonego przez miasto. Dzięki zaangażowaniu Łukasza Listwonia, przewodniczącego Rady Osiedla Drzetowo-Grabowo, tematem zajęli się miłośnicy historii z facebookowej grupy Szczecin znany i historyczny.

Od fabryki żaluzji po pomysł stworzenia studia aktorsko-musicalowego

Bartłomiej Hauka Smoliński i Kuba Tomaszewicz przekopali się przez wszystkie dostępne przedwojenne adressbuchy, by przygotować dokładne kalendarium. Okazało się, że niepozorny budynek z 1890 r. ma bardzo ciekawą i złożoną przeszłość.

Przed wojną były tam m.in. fabryka żaluzji, zakład tapicerski, gabinet masażystki, produkowano szczotki, meble i obuwie, działał zakład ślusarski czy zakład galwanizacji. W polskich czasach okoliczni mieszkańcy kojarzą z tym miejscem przede wszystkim zakład, w którym szyto kapcie – bambosze. W latach 90. był pomysł, by stworzyć tam studio aktorsko-musicalowe Teatru Polskiego, ale nic z tego nie wyszło.

Charakter industrialnej zabudowy z końca XIX wieku zostanie zachowany

Od dawna budynek stał pusty i niszczał. Magistrat wystawił go na sprzedaż, z ceną wywoławczą ustaloną na poziomie 200 tys. zł netto. W przetargu wzięło udział 9 podmiotów. Zwyciężyła oferta MDO Group, opiewająca na 460 tys. zł.

– Spodobał nam się ten budynek, również z racji tego, że ma ciekawą historię. Ważna dla nas była jego lokalizacja i postindustrialny wygląd. Stwierdziliśmy, że chcemy go kupić i wyremontować – mówi Marcin Obertowski. – Najpierw zabierzemy się za wstępny remont. Najbliższe tygodnie to sprzątanie budynku, otwieranie podłóg i sufitów, żeby sprawdzić stan belek. Na pewno cały dach jest do wymiany. W gorszym stanie są też ostatnie piętra, w których była wentylacja wychodząca na dach – miejsce przecieku opadów. Najważniejsze jednak, że budynek jest generalnie suchy.

Nowy właściciel zapowiada remont elewacji i okien, z zachowaniem ich obecnego wyglądu. Takie też są zalecenia konserwatora. Trzeba jednak pamiętać, że budynek nie jest wpisany ani do wojewódzkiego rejestru zabytków, ani do gminnej ewidencji zabytków. To pozostawia inwestorowi większą swobodę np. przy wyborze materiałów wykorzystywanych do renowacji budynku czy rekonstrukcji elewacji.

Co tam powstanie?

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zapisano na tym obszarze dwie funkcje dominujące: mieszkalnictwo i usługi. Jaki pomysł na historyczny budynek ma nowy właściciel?

– Za wcześnie, by o tym mówić. Mamy kilka pomysłów, ale najpierw, przez najbliższe tygodnie, chcemy dokładnie obejrzeć budynek i oszacować koszty jego przebudowy. Będziemy też analizować miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego pod kątem kierunku, w którym możemy pójść. Będziemy się w tej sprawie spotykać z przedstawicielami miasta – mówi Marcin Obertowski.

MDO Group ma już pewne doświadczenie przy renowacji historycznych budynków, wyniesione z inwestycji prowadzonych w Skandynawii.

Kalendarium historii budynku autorstwa Bartłomieja Smolińskiego i Kuby Tomaszewicza:

1875 - budowa kamienicy frontowej przez Kapitana (Schiffskapitan) F. Buchholtz.

1890 - budowa omawianego budynku w oficynie, 2 poziomowego, “inwestorem” była Bertha Bucholtz zd. Fritz wdowa po Kapitanie F. Buchholtz, która była właścicielem parceli oraz kamienicy frontowej w tym czasie o adresie Lindenstraße 52.

1891 - 1892 “Electrotechnische Anstalt Ernst Buchholtz”.

1892 - 1893 “Electrotechnische Anstalt Ernst Buchholtz und Carl Wadel”.

1893 - 1894 “Electrotechnische Anstalt Buchholtz & Co.”.

1894 - 1894 “Electrotechnische Anstalt Buchholtz & Upleger”.

1895 - 1896 “Electrotechnische Anstalt F. Potz”.

1897-1898 - Karl Döring – Tapezier.

W latach 1898 - 1900 budynek najprawdopodobniej został przebudowany do formy 4-piętrowej znanej nam dzisiaj, dobudowano dwa piętra, mało prawdopodobne jest wyburzenie 7-letniego budynku dwupiętrowego i budowa nowego, ale takiej możliwości nie można wykluczyć. Jednakże w 1900 roku budynek uzyskał formę znaną nam dzisiaj. W tym samym roku Miasto Grabowo zostaje przyłączone do Szczecina i staje się dzielnicą, a ulica zmienia nazwę z Lindenstraße na Gustaw Adolf Straße, budynek uzyskuje numer 64.

1900 - 1903 - Hulda Thranow z d. Pust - Stẹllenvermittlung - pośrednictwo pracy - III Piętro.

1902 - 1913 Karl Döring Tapezier - w latach 1902-1906 I piętro, w latach 1906 - 1913 II Piętro.

1902-1903, 1907-1909, 1911-1913 - Alwine Döring - Masseuse - Masażystka (1902-1903 I PIętro, 1907-1909 II Piętro, 1911-1913 II Piętro).

W następnych latach z powodu najprawdopodobniej małego zainteresowania wynajmem pod działalność właściciele decydują się wyodrębnić pokoje mieszkalne.

1906 - 1907 - Wdowa Rehberg Matilde. zd. Fichner - Parter (pokój).

1906 - 1907 - Mar Scholtz Stratzenb. Schaffen. - Kontroler tramwajowy - I PIętro (pokój).

1907 - 1916 - Fabryka żaluzji Hermana Giede. “Herman Giede Jalousie Fabrik” III Piętro (miejsce zamieszkania: Bismarck Straße 7).

1907 - Umiera Bertha Bucholtz - budynek własnością rodziny Bucholtz bez konkretnego właściciela, możliwe przez trwającą sprawę spadkową.

1908 - 1910 - Walter Döring Tapezier – Parter.

1910 - 1911 - Otto Pren - Fuhrmann - Kierowca - I Piętro (pokój).

1911 - 1913 - Alb. Meitzner - Arbeiter - (1911-1912 Parter, 1912-1913 II PIętro) (pokój)

1911 - 1912 - Auguste Peters - Parter - wdowa (pokój).

1913 - Właścicielem zostaje Kapitan Wilhelm Bucholtz (Schiffskapitan) mieszkający na Grabower Straße 14.

1916 - 1924 - Fabryka mebli Rubow & Walter “Rubow & Walter Tischfabrik” (Hans Walter miejsce zamieszkania Eckerbergstraße 4; Rubow miejsce zamieszkania: Gustaw Adolf Straße 30).

1924 - Nowym właścicielem zostaje Soltau Otto - Kurfürstenstraße 1 – Kupiec.

1925 - 1932 - Fabryka obuwia Dolgner & Dinse “Dolgner & Dinse Schuhgroßhandlung”.

1926 - nowy właściciel Huwe Paul - Gr. Lastadie 40 – Oberżysta.

1933 - 1943 - Fabryka elektryczna “Gustaw Rohling Elektrowerkstatt” (miejsce zamieszkania: Gustaw Adolf Straße 7).

1933 - 1934 - Hurtownia Tapicerska “Polsterwaren Großhandlung” Schroder F.

1933 - 1935 - Zakład galwanizacji - niklowania - “Bier Georg - Bernickelungs-Anstalt” (miejsce zamieszkania: Gustaw Adolf Strasse 64).

1934 - 1943 - Zakład ślusarski Gerhard Lange (Parter) (miejsce zamieszkania: Gustaw Adolf Straße 64).

1935 - 1943 Fabryka szczotek “Peetz Bürstenfabrik” Peetz W. (miejsce zamieszkania: Friedrich Karl Straße 15).

Od 1935 zostaje wydzielone mieszkanie, poniżej jego lokatorzy:

1935 - 1937 - Otto Reichardt - Strommeister - Elektryk (mieszkanie).

1937 - 1940 - Erich Moritz - Fleischermeister - Rzeźnik (mieszkanie).

1940 - 1943 - Hildegard Ring - Angestellter - Pracownica (mieszkanie).

Powojenna historia budynku (niepełna).

Do 30.11.1990 r. z budynku korzystała Spółdzielnia Przemysłu Skórzanego „Asko-Galanteria”.

20.12.1990 r. – w przetargu na najem wygrywa firma „Silverpol” – do zawarcia umowy nie doszło.

01.04.1991 r. – 28.01.1993 r. – najem budynku pod działalność magazynową i zakład produkcyjny. Rozwiązana z uwagi na powstałe zaległości.

1996 r. Przygotowanie obiektu do sprzedaży. Zainteresowanie nieruchomością zgłosił Teatr Polski w Szczecinie – zdecydowano się przekazać nieruchomość budynek Teatrowi Polskiemu. Rozważana kondycję finansową Teatru, czy pozwalała ona na remont budynku wyceniony na około 100 000 zł bez kosztów pośrednich.

1997 r. Teatr Polski zawiera umowę najmu i tworzy tam studio aktorsko-musicalowe.

1999 r. z uwagi na zaległości w opłatach umowa najmu z Teatrem Polski zostaje rozwiązana. Po rozwiązaniu umowy z Teatrem w ponownym przetargu nie wziął nikt udziału.

2000 r. Przetarg na najem wygrywa firma „STUDIO A4” Spółka Projektowa Sp. Z o.o.

2002 r. Zarządca wypowiada umowę z uwagi na zadłużenie.

2006 r. „STUDIO A4” przekazuje lokal do dyspozycji wynajmującego.

2007 r. Podjęto działania zmierzające na przekształcenie nieruchomości na mieszkania.

2008 r. ZBiLK umieszcza nieruchomość na liście budynków i budowli przeznaczanych do rozbiórki.

2009 r. Stan Techniczny poszczególnych elementów budynku jest niedostateczny i wymaga remontu kapitalnego. Z uwagi na wysoki koszt przywrócenia budynku do stanu pierwotnego oraz z uwagi na jego stan budynek kwalifikuje się do rozbiórki.

2012 r. ustanowiono służebność zapewniający dostęp do drogi publicznej dla nieruchomości.