Gdzie i kiedy?
Kino Pionier
Wojska Polskiego 2
Od:
piątek, 2 grudnia 2016, 17:00
Do: czwartek, 8 grudnia 2016, 18:00
Za ile?
18 zł normalny / 15 zł ulgowy / karnet (7 wejść) 84 zł
Stowarzyszenie OFFicyna i Kino Pionier 1907 zapraszają na największy w Polsce przegląd kina niemieckiego.
miejsce: Kino Pionier 1907, al. Wojska Polskiego 2
kiedy: 02-08.12.2016
bilety: 18 zł normalny / 15 zł ulgowy
karnet (7 wejść): 84 zł
Stowarzyszenie OFFicyna i Kino Pionier 1907 zapraszają na największy w Polsce przegląd kina niemieckiego. Na początku grudnia w 16 miastach w Polsce, w tym po raz pierwszy w Szczecinie, odbędzie się Tydzień Filmu Niemieckiego. W jego ramach w ciągu 7 dni zaprezentowane zostaną najnowsze, najgłośniejsze i wielokrotnie nagradzane produkcje filmowe naszych zachodnich sąsiadów, m.in.: nazywany „najlepszym filmem ostatniej dekady”, sensacja z Cannes, czyli nominowany do Oscara doskonały komediodramat „Toni Erdmann”; a także „Fukushima moja miłość”, nagrodzony na tegorocznym Berlinale obraz opowiadający historię młodej Niemki zaprzyjaźniającej się ze starszą Japonką podczas charytatywnej pracy z mieszkańcami miasta dotkniętego trzęsieniem ziemi w 2011 roku. Współczesne niemieckie kino to zdecydowany i intrygujący gracz, który w coraz większym stopniu odciska swoje piętno na światowej kinematografii.
Przegląd został przygotowany w ramach polsko-niemieckiego roku jubileuszowego, w czasie którego świętujemy obchody 25-lecia Traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy.
02.12.2016, godz. 17:00
„Toni Erdmann”
reż. Maren Ade
Niemcy 2016, 162 min.
scenariusz: Maren Ade;
zdjęcia: Patrick Orth;
produkcja: Komplizen Film, Monachium & Berlin;
obsada: Peter Simonischek, Sandra Hüller, Michael Wittenborn, Thomas Loibl.
Pokazy festiwalowe: Cannes 2016 (konkurs), Monachium 2016, Moskwa 2016, Bruksela 2016, Palic 2016, Sarajewo 2016, Wrocław 2016, Erewań 2016, Odessa 2016; Melbourne 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda FIPRESCI, Cannes 2016; Nagroda Iris, Nagroda za najlepszy scenariusz, Nagroda Telewizji RTBF dla najlepszego filmu, Bruksela 2016; Nagroda Golden Tower dla najlepszego filmu, Palic 2016
Opis filmu:
Ines Conradi pracuje jako doradca biznesowy dla niemieckich inwestorów w Bukareszcie. Poznajemy ją podczas jednej z nielicznych wizyt w rodzinnym domu, kiedy w przepisowym korporacyjnym kostiumie i z przyklejonym do ucha telefonem próbuje zdystansować się od codziennych problemów. Ojciec wyczuwa, że pod pozornym zaangażowaniem w sprawy zawodowe, córka skrywa swoje nieszczęśliwe życie. Postanawia zbadać, co jest tego przyczyną i składa jej niezapowiedzianą wizytę w Rumunii. Wywodzący się z hippisowskiego pokolenia ’68 i obdarzony nieprzeciętnym poczuciem humoru Winfried najpierw bacznie obserwuje córkę oraz jej korporacyjnych współpracowników, po czym w niekonwencjonalny sposób wkracza do jej biznesowego świata, aby ją uratować. W niezbyt twarzowej peruce, z teatralną sztuczną szczęką i w wymiętym garniturze, jako tytułowy Toni Erdmann, pojawia się na nieformalnych biznesowych spotkaniach i zależnie od okoliczności odgrywa różne role: personalnego doradcy, pracownika niemieckiej ambasady lub ważnego inwestora. Jego dowcip i nonszalancja odnoszą większy skutek w nawiązywaniu pożądanych znajomości niż wymuszone zabiegi Ines. Na starannie wypracowanym wizerunku córki pojawia się pierwsza rysa. Toni Erdmann, pokazany premierowo na tegorocznym festiwalu filmowym w Cannes, został doskonale przyjęty przez międzynarodową krytykę i otrzymał jej nagrodę. Maren Ade, znana w Polsce z obrazu „Wszyscy inni”, nadała swojemu filmowi komediową formę, aby zadziałał on na widza podobnie, jak jego bohater na biznesowe środowisko, w którym się znalazł. Jego śmieszny kostium obnażył prawdziwe problemy uzależnionego od ekonomicznych wyników świata i pokazał jego tragiczny absurd.
03.12.2016, godz. 18:00
„Der Staat gegen Fritz Bauer” / „Fritz Bauer kontra państwo”
reż. Lars Kraume
Niemcy 2015, 105 min.
scenariusz: Lars Kraume, Olivier Guez;
zdjęcia: Jens Harant;
produkcja: zero one film, Berlin;
obsada: Burghart Klaußner, Ronald Zehrfeld, Lilith Stangenberg, Sebastian Blomberg.
Pokazy festiwalowe: Locarno 2015, Busan 2015, Londyn 2015, Tallin 2015, Hong Kong 2016, Seattle 2016, Szanghaj 2016, Sarajewo 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Publiczności, Locarno 2015; Niemiecka Nagroda Filmowa za scenariusz, reżyserię (Lars Kraume), drugoplanową rolę męską (Roland Zehrfeld), scenografię i kostiumy) 2016
Opis filmu:
Fritz Bauer, prokurator generalny landu Hesji, powrócił do Niemiec z przymusowej emigracji w 1949 roku. Jako Żyd i socjaldemokrata uciekł tuż przed wojną do Skandynawii. Jemu niemiecki wymiar sprawiedliwości zawdzięcza rozpoczęcie procesów przeciwko zbrodniarzom nazistowskim w latach pięćdziesiątych we Frankfurcie nad Menem. Misja ścigania wojennych przestępców, jakiej podejmuje się bohater filmu, nie była jednak łatwa, ponieważ ówczesny niemiecki system sądowniczy naszpikowany był dawnymi członkami partii hitlerowskiej. Kiedy więc pewnego dnia Fritz Bauer otrzymuje list z informacją, że odpowiedzialny za masową zagładę Żydów Adolf Eichmann ukrywa się w Argentynie, postanawia działać w konspiracji. Dzięki pomocy młodego i zaangażowanego prokuratora udaje mu się potwierdzić otrzymaną wiadomość, jednak nikt ani w prokuraturze, ani we władzach państwowych nie wykazuje zainteresowania złapaniem wojennego zbrodniarza. Zdesperowany Bauer zwraca się o pomoc w ujęciu Eichmanna do izraelskiego Mossadu. Jednak współpraca z obcym wywiadem to zdrada stanu i grozi poważnymi konsekwencjami. „Kiedy opuszczam mój gabinet, wkraczam na wrogie terytorium” – tak Fritz Bauer określał swoją sytuację w niemieckiej prokuraturze. Obsypany nagrodami film Larsa Kraume to drugi film, po pokazywanym w ubiegłym roku Labiryncie kłamstw, w którym Niemcy rozliczają się ze swoją współczesną historią. Otwierająca go fikcyjna scena, w której bohater filmu po nadużyciu alkoholu i środków nasennych zostaje cudem odratowany, odwołuje się do prawdziwych okoliczności śmierci Fritza Bauera, które do dzisiaj pozostają niewyjaśnione.
04.12.2016, godz. 18:00
„24 Wochen” / „24 tygodnie”
reż. Anne Zohra Berrached
Niemcy 2016, 102 min.
scenariusz: Carl Gerber, Anne Zohra Berrached;
zdjęcia: Friedel Clausz;
produkcja: zero one film, Berlin;
obsada: Julia Jentsch, Bjarne Mädel, Johanna Gastdorf, Emilia Pieske.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016 (konkurs), Stambuł, 2016, Edynburg 2016, Szanghaj 2016, Wrocław 2016, Erewań 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Niemieckich Kin Studyjnych ArtHaus, Berlin 2016
Opis filmu:
Astrid i Markus tworzą szczęśliwy, choć nieformalny związek, razem wychowują córeczkę i oczekują przyjścia na świat drugiego dziecka. Oboje mają satysfakcjonującą pracę, utrzymują dobre relacje z przyjaciółmi i bardzo cieszą się na powiększenie rodziny. Podczas rutynowego badania, kiedy Astrid jest w 24 tygodniu ciąży, dowiadują się, że płód ma zespół Downa. I chociaż dla obojga przyszłych rodziców wiadomość ta jest ciosem i wedle obowiązujących w Niemczech przepisów mogą skorzystać z prawa do aborcji, przyszła mama decyduje się na urodzenie dziecka. Jednak wkrótce przychodzi kolejna niedobra informacja: jest ono także obciążone bardzo poważną wadą serca. Szanse na przeżycie daje tylko seria skomplikowanych operacji, które prawdopodobnie trzeba będzie ciągle powtarzać, aby utrzymać dziecko przy życiu. Lekarze proponują aborcję. Film młodej reżyserki jest opisem dramatu, który przeżywa młoda kobieta, postawiona w tak trudnej i nieoczekiwanej sytuacji. Niełatwą decyzję musi podjąć sama i będzie to wybór, którego nikt – i to w filmie wybrzmiewa najmocniej – nie może za nią dokonać. Wraz z Astrid poznajemy wszystkie argumenty za i przeciw zarówno z medycznego, jak i ludzkiego punktu widzenia, wysłuchujemy rad różnych osób z jej najbliższego i dalszego otoczenia, a na końcu i tak nie wiemy, jaką decyzję podjęlibyśmy na jej miejscu, bo prawdziwego wyboru dokonuje się tylko wtedy, kiedy dotyczy on nas bezpośrednio.
05.12.2016, godz. 18:00
„Grüsse aus Fukushima” / „Fukushima moja miłość”
reż. Doris Dörrie
Niemcy 2016, 104 min.
scenariusz: Doris Dörrie;
zdjęcia: Hanno Lentz;
produkcja: Olga Film, Monachium;
obsada: Rosalie Thomass, Kaori Momoi, Mosche Cohen, Nami Kamata.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016, Guadalajara 2016, Sydney 2016, Odessa 2016, SANFIC / Santiago 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Heiner Carow Award & CICAE Art Cinema Award, Berlinale 2016; Nagroda dla Najlepszej Aktorki, Odessa 2016
Opis filmu:
Marie, młoda Niemka przyjeżdża do Japonii po traumatycznych przejściach związanych z zerwanym ślubem. Pracuje jako wolontariuszka dla organizacji Clown4Help, która w opustoszałej po trzęsieniu ziemi i wybuchu elektrowni atomowej Fukushimie, stara się, poprzez różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne, pomagać nielicznym, pozostałym tam mieszkańcom. Dziewczyna nie bardzo widzi sens w tej działalności i przyznaje, że przyjechała tu, aby pomóc przede wszystkim sobie. Sądziła, że zetknięcie z ludźmi dotkniętymi większym nieszczęściem niż ona, pomoże jej zapomnieć o własnych problemach. Kiedy decyduje się na powrót jedna z kobiet prosi ją o pomoc w zawiezieniu do zamkniętej i zagrożonej promieniowaniem „strefy zero”. Satomi, ostatnia gejsza z Fukushimy, postanawia wbrew wszystkiemu odbudować swój dom i rozpocząć w nim normalne życie. Dziewczyna najpierw próbuje przekonać ją do odstąpienia od tego zamiaru, a później postanawia zostać i pomóc jej w pracach porządkowych. Obie kobiety, choć z trudem, nawiązują przyjacielską relację, a Marie poznaje nie tylko dramatyczną historię Satomi, ale też surowe obyczaje swojej gospodyni. „Fukushima, moja miłość”, to trzeci, po „Oświeceniu gwarantowanym” i „Hanami”, japoński film Doris Dörrie. Czarno-białe zdjęcia, za pomocą których reżyserka opowiada swoją historię, dokumentują też jej niezwykłe kulisy. Ujęcia z dotkniętej ogromną tragedią i wracającej bardzo powoli do życia Fukushimy oraz wpleciony do filmu materiał archiwalny sugestywnie oddają atmosferę po katastrofie, jaka zdarzyła się tu w 2011 roku.
06.12.2016, godz. 18:00
„4 Könige” / „4 królowie”
reż. Theresa von Eltz
Niemcy 2015, 100 min.
scenariusz: Esther Bernstorff;
zdjęcia: Kristian Leschner;
produkcja: C-FILMS, Hamburg;
obsada: Paula Beer, Jella Haase, Moritz Leu, Janis Niewöhner, Clemens Schick.
Pokazy festiwalowe: Rzym 2015 (konkurs Alice nella Città), Berlinale 2016, Miami 2016, Zlin 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda dla Najlepszego Filmu w konkursie Alice nella Città, Rzym 2015; brązowa Niemiecka Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu 2016.
Opis filmu:
Lara, Alex, Fedja i Timo przebywają w zakładzie psychiatrycznym dla młodzieży i tam też mają spędzić zbliżające się święta Bożego Narodzenia. O ich problemach wiemy niewiele i scenariusz filmu niewiele nam dopowiada. Z rozmów czy krótkich spotkań z rodzicami wynika, że to relacje z nimi są powodem zaburzeń psychicznych, które pomaga przezwyciężyć swoim młodym pacjentom dr Wolff. Tylko Gruzin Fedja cierpi z powodu fizycznej i psychicznej przemocy szkolnych kolegów. W ramach terapii lekarz prosi ich, aby przygotowali film o swoich wspomnieniach związanych z Bożym Narodzeniem. Z tych oszczędnych, przetykanych długimi pauzami i raczej pozbawionych emocji opowieści możemy domyśleć się traumy, jaką przeżyli młodociani bohaterowie filmu w swoich rodzinnych domach. Dr Wollf, stosujący dość niekonwencjonalne metody terapeutyczne, pozostawia swoim podopiecznym dużą swobodę, próbując nauczyć ich odpowiedzialności za swoje postępowanie i skłonić do tworzenia wzajemnych przyjacielskich relacji. Prawie mu się to udaje. Debiutancki film Theresy von Eltz, kameralny i oszczędny w formie, opowiada o odpowiedzialności dorosłych za dorastające pod ich okiem i opieką kolejne pokolenie. Problemy psychiczne młodych bohaterów wynikają z zaburzonych relacji rodzinnych, ale też z niekompetencji nauczycieli lub opiekunów, czy - jak w tym wypadku – psychoterapeutów. Destrukcyjny jest zarówno brak zainteresowania, jak i nadmierna kontrola, bo w każdym z tych przypadków dzieci nie są w stanie nauczyć się tak ważnej życiowej umiejętności jak budowanie więzi i społecznych relacji.
07.12.2016, godz. 18:00
„Auf einmal” / „Pewnego razu”
reż. Asli Özge
Niemcy / Holandia / Francja 2016, 112 min.
scenariusz: Asli Özge;
zdjęcia: Emre Erkmen;
produkcja: Fabian Massah, Asli Özge;
obsada: Sebastian Hülk, Julia Jentsch, Hanns Zischler, Sascha Alexander Gersak, Luise Heyer.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016 (Panorama Special), Stambuł 2016, BFI Londyn 2016, Love & Anarchy, Helsinki 2016, Haifa 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Wyróżnienie Specjalne Sieci Kin Europejskich, Berlinale 2016, Nagroda Krytyków Filmowych FIPRESCI Stambuł 2016
Opis filmu:
Karsten, młody pracownik banku urządza, pod nieobecność swojej partnerki, w ich wspólnym mieszkaniu imprezę dla przyjaciół i znajomych. Wśród gości jest pochodząca z Rosji Anna, która zostaje u Karstena jeszcze jakiś czas po wyjściu innych uczestników przyjęcia. W pewnym momencie chłopak znajduje ją nieprzytomną na podłodze. Zamiast zadzwonić po pogotowie ratunkowe decyduje się pobiec po pomoc do pobliskiej przychodni, która jednak w nocy jest zamknięta. Po powrocie do domu stwierdza, że Anna już nie żyje. Wtedy dzwoni na policję i relacjonuje przebieg wydarzeń, ale nie potrafi przekonująco wyjaśnić, dlaczego nie wezwał karetki. Karsten wraz ze swoimi młodymi przyjaciółmi należy do elity niewielkiego miasteczka w północnych Niemczech. Jego ojciec jest wpływowym biznesmenem, wspierającym wiele lokalnych przedsięwzięć i jasno daje do zrozumienia, że nie chciałby, aby syn stanął przed sądem. Jednak zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa złożone przez rodzinę Anny wyklucza zatuszowanie sprawy. Rozpoczyna się śledztwo, które prowadzi policja oraz Karsten na własną rękę. On też chce się dowiedzieć, dlaczego Anna zmarła. Choć film wywodzącej się z Turcji młodej reżyserki zaczyna się jak klasyczny kryminał, ma z tym gatunkiem niewiele wspólnego. Opowiada raczej historię odnoszącego sukcesy przedstawiciela młodej i dobrze sytuowanej klasy społecznej z prowincjonalnego miasta, któremu w pewnym momencie przytrafiło się coś, co było nie do przewidzenia na jasno wytyczonej ścieżce życiowej i zawodowej kariery. Chociaż filmowa narracja Asli Özge z niezwykłą precyzją analizuje wydarzenia będące konsekwencją nieoczekiwanego wypadku, to ich bohater prawie do samego końca pozostaje dla nas zagadką.
08.12.2016, godz. 18:00
„Wer ist Oda Jaune?” / „Kim jest Oda Jaune?”
reż. Kamila Pfeffer Niemcy 2016, 75 min.
scenariusz: Kamilla Pfeffer;
zdjęcia: Magdalena Hutter;
produkcja: gebruder beetz filmproduktion;
udział biorą: Oda Jaune, Lars Eichinger, Thomas Ostermeier, Jonathan Meese.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016
Opis filmu:
Oda Jaune urodziła się w 1979 roku w Sofii jako Michaela Danowska. W wieku 17 lat wraz z rodziną przyjechała do Niemiec. Artystyczny pseudonim wymyślił jej profesor z Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie i mąż, słynny niemiecki malarz Jörg Immendorf. Oda Jaune studiowała u niego malarstwo, później przez 9 lat, aż do jego śmierci w 2009 roku, dzieliła z nim życie. Związek ładnej, młodej studentki ze starszym o 45 lat, uznanym artystą budził powszechne zainteresowanie niemieckich mediów. Młoda malarka zwracała uwagę przede wszystkim niezwykłą urodą i bardzo często pisano o niej używając określeń: „piękna żona Jörga Immendorfa” lub później „piękna wdowa po Jörgu Immendorfie”. Zamieszanie związane ze spuścizną po znanym malarzu pomogło z pewnością młodej artystce w podjęciu decyzji o wyjeździe do Paryża, gdzie wreszcie mogła oddać się pracy twórczej. Jej obrazy trafiły do renomowanej galerii Daniela Templona i dzisiaj osiągają ceny kilkudziesięciu tysięcy euro. Wśród właścicieli płócien Ody Jaune jest m.in. znany niemiecki reżyser Thomas Ostermeier. Debiut dokumentalny Kamilli Pfeffer to intymny portret młodej artystki, która poszukuje swojej twórczej drogi i stara się o tym opowiedzieć przed kamerą. Mówi o swoich inspiracjach snami, marzeniami czy baśniowymi historiami, o przekładaniu swojego wewnętrznego świata na malarski język. Oda zwierza się ze swoich artystycznych fascynacji, ale też odcina od wszelkich mód i trendów panujących we współczesnej sztuce. Jej często pozbawione tytułów obrazy są tajemnicze, emanują niezwykłą atmosferą i nie pozwalają na jednoznaczną interpretację. Mają jednocześnie pociągający urok i odpychają swoją brutalnością czy obscenicznością. Aż trudno czasami uwierzyć, że wyszły spod pędzla tej delikatnej i nieśmiałej kobiety.
Pokazy w Szczecinie dofinansowano ze środków: Gminy Miasto Szczecin oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w ramach programu Edukacja i upowszechnianie kultury filmowej - Priorytet III Filmowe inicjatywy lokalne. Organizatorzy: Dom Norymberski, Konsulat Generalny Republiki Federalnej Niemiec we Wrocławiu, Goethe Institut, Konsulat Generalny Republiki Federalnej Niemiec w Krakowie, German Films, Stowarzyszenie OFFicyna, Kino Pionier 1907.
kiedy: 02-08.12.2016
bilety: 18 zł normalny / 15 zł ulgowy
karnet (7 wejść): 84 zł
Stowarzyszenie OFFicyna i Kino Pionier 1907 zapraszają na największy w Polsce przegląd kina niemieckiego. Na początku grudnia w 16 miastach w Polsce, w tym po raz pierwszy w Szczecinie, odbędzie się Tydzień Filmu Niemieckiego. W jego ramach w ciągu 7 dni zaprezentowane zostaną najnowsze, najgłośniejsze i wielokrotnie nagradzane produkcje filmowe naszych zachodnich sąsiadów, m.in.: nazywany „najlepszym filmem ostatniej dekady”, sensacja z Cannes, czyli nominowany do Oscara doskonały komediodramat „Toni Erdmann”; a także „Fukushima moja miłość”, nagrodzony na tegorocznym Berlinale obraz opowiadający historię młodej Niemki zaprzyjaźniającej się ze starszą Japonką podczas charytatywnej pracy z mieszkańcami miasta dotkniętego trzęsieniem ziemi w 2011 roku. Współczesne niemieckie kino to zdecydowany i intrygujący gracz, który w coraz większym stopniu odciska swoje piętno na światowej kinematografii.
Przegląd został przygotowany w ramach polsko-niemieckiego roku jubileuszowego, w czasie którego świętujemy obchody 25-lecia Traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy.
02.12.2016, godz. 17:00
„Toni Erdmann”
reż. Maren Ade
Niemcy 2016, 162 min.
scenariusz: Maren Ade;
zdjęcia: Patrick Orth;
produkcja: Komplizen Film, Monachium & Berlin;
obsada: Peter Simonischek, Sandra Hüller, Michael Wittenborn, Thomas Loibl.
Pokazy festiwalowe: Cannes 2016 (konkurs), Monachium 2016, Moskwa 2016, Bruksela 2016, Palic 2016, Sarajewo 2016, Wrocław 2016, Erewań 2016, Odessa 2016; Melbourne 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda FIPRESCI, Cannes 2016; Nagroda Iris, Nagroda za najlepszy scenariusz, Nagroda Telewizji RTBF dla najlepszego filmu, Bruksela 2016; Nagroda Golden Tower dla najlepszego filmu, Palic 2016
Opis filmu:
Ines Conradi pracuje jako doradca biznesowy dla niemieckich inwestorów w Bukareszcie. Poznajemy ją podczas jednej z nielicznych wizyt w rodzinnym domu, kiedy w przepisowym korporacyjnym kostiumie i z przyklejonym do ucha telefonem próbuje zdystansować się od codziennych problemów. Ojciec wyczuwa, że pod pozornym zaangażowaniem w sprawy zawodowe, córka skrywa swoje nieszczęśliwe życie. Postanawia zbadać, co jest tego przyczyną i składa jej niezapowiedzianą wizytę w Rumunii. Wywodzący się z hippisowskiego pokolenia ’68 i obdarzony nieprzeciętnym poczuciem humoru Winfried najpierw bacznie obserwuje córkę oraz jej korporacyjnych współpracowników, po czym w niekonwencjonalny sposób wkracza do jej biznesowego świata, aby ją uratować. W niezbyt twarzowej peruce, z teatralną sztuczną szczęką i w wymiętym garniturze, jako tytułowy Toni Erdmann, pojawia się na nieformalnych biznesowych spotkaniach i zależnie od okoliczności odgrywa różne role: personalnego doradcy, pracownika niemieckiej ambasady lub ważnego inwestora. Jego dowcip i nonszalancja odnoszą większy skutek w nawiązywaniu pożądanych znajomości niż wymuszone zabiegi Ines. Na starannie wypracowanym wizerunku córki pojawia się pierwsza rysa. Toni Erdmann, pokazany premierowo na tegorocznym festiwalu filmowym w Cannes, został doskonale przyjęty przez międzynarodową krytykę i otrzymał jej nagrodę. Maren Ade, znana w Polsce z obrazu „Wszyscy inni”, nadała swojemu filmowi komediową formę, aby zadziałał on na widza podobnie, jak jego bohater na biznesowe środowisko, w którym się znalazł. Jego śmieszny kostium obnażył prawdziwe problemy uzależnionego od ekonomicznych wyników świata i pokazał jego tragiczny absurd.
03.12.2016, godz. 18:00
„Der Staat gegen Fritz Bauer” / „Fritz Bauer kontra państwo”
reż. Lars Kraume
Niemcy 2015, 105 min.
scenariusz: Lars Kraume, Olivier Guez;
zdjęcia: Jens Harant;
produkcja: zero one film, Berlin;
obsada: Burghart Klaußner, Ronald Zehrfeld, Lilith Stangenberg, Sebastian Blomberg.
Pokazy festiwalowe: Locarno 2015, Busan 2015, Londyn 2015, Tallin 2015, Hong Kong 2016, Seattle 2016, Szanghaj 2016, Sarajewo 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Publiczności, Locarno 2015; Niemiecka Nagroda Filmowa za scenariusz, reżyserię (Lars Kraume), drugoplanową rolę męską (Roland Zehrfeld), scenografię i kostiumy) 2016
Opis filmu:
Fritz Bauer, prokurator generalny landu Hesji, powrócił do Niemiec z przymusowej emigracji w 1949 roku. Jako Żyd i socjaldemokrata uciekł tuż przed wojną do Skandynawii. Jemu niemiecki wymiar sprawiedliwości zawdzięcza rozpoczęcie procesów przeciwko zbrodniarzom nazistowskim w latach pięćdziesiątych we Frankfurcie nad Menem. Misja ścigania wojennych przestępców, jakiej podejmuje się bohater filmu, nie była jednak łatwa, ponieważ ówczesny niemiecki system sądowniczy naszpikowany był dawnymi członkami partii hitlerowskiej. Kiedy więc pewnego dnia Fritz Bauer otrzymuje list z informacją, że odpowiedzialny za masową zagładę Żydów Adolf Eichmann ukrywa się w Argentynie, postanawia działać w konspiracji. Dzięki pomocy młodego i zaangażowanego prokuratora udaje mu się potwierdzić otrzymaną wiadomość, jednak nikt ani w prokuraturze, ani we władzach państwowych nie wykazuje zainteresowania złapaniem wojennego zbrodniarza. Zdesperowany Bauer zwraca się o pomoc w ujęciu Eichmanna do izraelskiego Mossadu. Jednak współpraca z obcym wywiadem to zdrada stanu i grozi poważnymi konsekwencjami. „Kiedy opuszczam mój gabinet, wkraczam na wrogie terytorium” – tak Fritz Bauer określał swoją sytuację w niemieckiej prokuraturze. Obsypany nagrodami film Larsa Kraume to drugi film, po pokazywanym w ubiegłym roku Labiryncie kłamstw, w którym Niemcy rozliczają się ze swoją współczesną historią. Otwierająca go fikcyjna scena, w której bohater filmu po nadużyciu alkoholu i środków nasennych zostaje cudem odratowany, odwołuje się do prawdziwych okoliczności śmierci Fritza Bauera, które do dzisiaj pozostają niewyjaśnione.
04.12.2016, godz. 18:00
„24 Wochen” / „24 tygodnie”
reż. Anne Zohra Berrached
Niemcy 2016, 102 min.
scenariusz: Carl Gerber, Anne Zohra Berrached;
zdjęcia: Friedel Clausz;
produkcja: zero one film, Berlin;
obsada: Julia Jentsch, Bjarne Mädel, Johanna Gastdorf, Emilia Pieske.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016 (konkurs), Stambuł, 2016, Edynburg 2016, Szanghaj 2016, Wrocław 2016, Erewań 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Niemieckich Kin Studyjnych ArtHaus, Berlin 2016
Opis filmu:
Astrid i Markus tworzą szczęśliwy, choć nieformalny związek, razem wychowują córeczkę i oczekują przyjścia na świat drugiego dziecka. Oboje mają satysfakcjonującą pracę, utrzymują dobre relacje z przyjaciółmi i bardzo cieszą się na powiększenie rodziny. Podczas rutynowego badania, kiedy Astrid jest w 24 tygodniu ciąży, dowiadują się, że płód ma zespół Downa. I chociaż dla obojga przyszłych rodziców wiadomość ta jest ciosem i wedle obowiązujących w Niemczech przepisów mogą skorzystać z prawa do aborcji, przyszła mama decyduje się na urodzenie dziecka. Jednak wkrótce przychodzi kolejna niedobra informacja: jest ono także obciążone bardzo poważną wadą serca. Szanse na przeżycie daje tylko seria skomplikowanych operacji, które prawdopodobnie trzeba będzie ciągle powtarzać, aby utrzymać dziecko przy życiu. Lekarze proponują aborcję. Film młodej reżyserki jest opisem dramatu, który przeżywa młoda kobieta, postawiona w tak trudnej i nieoczekiwanej sytuacji. Niełatwą decyzję musi podjąć sama i będzie to wybór, którego nikt – i to w filmie wybrzmiewa najmocniej – nie może za nią dokonać. Wraz z Astrid poznajemy wszystkie argumenty za i przeciw zarówno z medycznego, jak i ludzkiego punktu widzenia, wysłuchujemy rad różnych osób z jej najbliższego i dalszego otoczenia, a na końcu i tak nie wiemy, jaką decyzję podjęlibyśmy na jej miejscu, bo prawdziwego wyboru dokonuje się tylko wtedy, kiedy dotyczy on nas bezpośrednio.
05.12.2016, godz. 18:00
„Grüsse aus Fukushima” / „Fukushima moja miłość”
reż. Doris Dörrie
Niemcy 2016, 104 min.
scenariusz: Doris Dörrie;
zdjęcia: Hanno Lentz;
produkcja: Olga Film, Monachium;
obsada: Rosalie Thomass, Kaori Momoi, Mosche Cohen, Nami Kamata.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016, Guadalajara 2016, Sydney 2016, Odessa 2016, SANFIC / Santiago 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Heiner Carow Award & CICAE Art Cinema Award, Berlinale 2016; Nagroda dla Najlepszej Aktorki, Odessa 2016
Opis filmu:
Marie, młoda Niemka przyjeżdża do Japonii po traumatycznych przejściach związanych z zerwanym ślubem. Pracuje jako wolontariuszka dla organizacji Clown4Help, która w opustoszałej po trzęsieniu ziemi i wybuchu elektrowni atomowej Fukushimie, stara się, poprzez różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne, pomagać nielicznym, pozostałym tam mieszkańcom. Dziewczyna nie bardzo widzi sens w tej działalności i przyznaje, że przyjechała tu, aby pomóc przede wszystkim sobie. Sądziła, że zetknięcie z ludźmi dotkniętymi większym nieszczęściem niż ona, pomoże jej zapomnieć o własnych problemach. Kiedy decyduje się na powrót jedna z kobiet prosi ją o pomoc w zawiezieniu do zamkniętej i zagrożonej promieniowaniem „strefy zero”. Satomi, ostatnia gejsza z Fukushimy, postanawia wbrew wszystkiemu odbudować swój dom i rozpocząć w nim normalne życie. Dziewczyna najpierw próbuje przekonać ją do odstąpienia od tego zamiaru, a później postanawia zostać i pomóc jej w pracach porządkowych. Obie kobiety, choć z trudem, nawiązują przyjacielską relację, a Marie poznaje nie tylko dramatyczną historię Satomi, ale też surowe obyczaje swojej gospodyni. „Fukushima, moja miłość”, to trzeci, po „Oświeceniu gwarantowanym” i „Hanami”, japoński film Doris Dörrie. Czarno-białe zdjęcia, za pomocą których reżyserka opowiada swoją historię, dokumentują też jej niezwykłe kulisy. Ujęcia z dotkniętej ogromną tragedią i wracającej bardzo powoli do życia Fukushimy oraz wpleciony do filmu materiał archiwalny sugestywnie oddają atmosferę po katastrofie, jaka zdarzyła się tu w 2011 roku.
06.12.2016, godz. 18:00
„4 Könige” / „4 królowie”
reż. Theresa von Eltz
Niemcy 2015, 100 min.
scenariusz: Esther Bernstorff;
zdjęcia: Kristian Leschner;
produkcja: C-FILMS, Hamburg;
obsada: Paula Beer, Jella Haase, Moritz Leu, Janis Niewöhner, Clemens Schick.
Pokazy festiwalowe: Rzym 2015 (konkurs Alice nella Città), Berlinale 2016, Miami 2016, Zlin 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda dla Najlepszego Filmu w konkursie Alice nella Città, Rzym 2015; brązowa Niemiecka Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu 2016.
Opis filmu:
Lara, Alex, Fedja i Timo przebywają w zakładzie psychiatrycznym dla młodzieży i tam też mają spędzić zbliżające się święta Bożego Narodzenia. O ich problemach wiemy niewiele i scenariusz filmu niewiele nam dopowiada. Z rozmów czy krótkich spotkań z rodzicami wynika, że to relacje z nimi są powodem zaburzeń psychicznych, które pomaga przezwyciężyć swoim młodym pacjentom dr Wolff. Tylko Gruzin Fedja cierpi z powodu fizycznej i psychicznej przemocy szkolnych kolegów. W ramach terapii lekarz prosi ich, aby przygotowali film o swoich wspomnieniach związanych z Bożym Narodzeniem. Z tych oszczędnych, przetykanych długimi pauzami i raczej pozbawionych emocji opowieści możemy domyśleć się traumy, jaką przeżyli młodociani bohaterowie filmu w swoich rodzinnych domach. Dr Wollf, stosujący dość niekonwencjonalne metody terapeutyczne, pozostawia swoim podopiecznym dużą swobodę, próbując nauczyć ich odpowiedzialności za swoje postępowanie i skłonić do tworzenia wzajemnych przyjacielskich relacji. Prawie mu się to udaje. Debiutancki film Theresy von Eltz, kameralny i oszczędny w formie, opowiada o odpowiedzialności dorosłych za dorastające pod ich okiem i opieką kolejne pokolenie. Problemy psychiczne młodych bohaterów wynikają z zaburzonych relacji rodzinnych, ale też z niekompetencji nauczycieli lub opiekunów, czy - jak w tym wypadku – psychoterapeutów. Destrukcyjny jest zarówno brak zainteresowania, jak i nadmierna kontrola, bo w każdym z tych przypadków dzieci nie są w stanie nauczyć się tak ważnej życiowej umiejętności jak budowanie więzi i społecznych relacji.
07.12.2016, godz. 18:00
„Auf einmal” / „Pewnego razu”
reż. Asli Özge
Niemcy / Holandia / Francja 2016, 112 min.
scenariusz: Asli Özge;
zdjęcia: Emre Erkmen;
produkcja: Fabian Massah, Asli Özge;
obsada: Sebastian Hülk, Julia Jentsch, Hanns Zischler, Sascha Alexander Gersak, Luise Heyer.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016 (Panorama Special), Stambuł 2016, BFI Londyn 2016, Love & Anarchy, Helsinki 2016, Haifa 2016.
Nagrody i wyróżnienia: Wyróżnienie Specjalne Sieci Kin Europejskich, Berlinale 2016, Nagroda Krytyków Filmowych FIPRESCI Stambuł 2016
Opis filmu:
Karsten, młody pracownik banku urządza, pod nieobecność swojej partnerki, w ich wspólnym mieszkaniu imprezę dla przyjaciół i znajomych. Wśród gości jest pochodząca z Rosji Anna, która zostaje u Karstena jeszcze jakiś czas po wyjściu innych uczestników przyjęcia. W pewnym momencie chłopak znajduje ją nieprzytomną na podłodze. Zamiast zadzwonić po pogotowie ratunkowe decyduje się pobiec po pomoc do pobliskiej przychodni, która jednak w nocy jest zamknięta. Po powrocie do domu stwierdza, że Anna już nie żyje. Wtedy dzwoni na policję i relacjonuje przebieg wydarzeń, ale nie potrafi przekonująco wyjaśnić, dlaczego nie wezwał karetki. Karsten wraz ze swoimi młodymi przyjaciółmi należy do elity niewielkiego miasteczka w północnych Niemczech. Jego ojciec jest wpływowym biznesmenem, wspierającym wiele lokalnych przedsięwzięć i jasno daje do zrozumienia, że nie chciałby, aby syn stanął przed sądem. Jednak zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa złożone przez rodzinę Anny wyklucza zatuszowanie sprawy. Rozpoczyna się śledztwo, które prowadzi policja oraz Karsten na własną rękę. On też chce się dowiedzieć, dlaczego Anna zmarła. Choć film wywodzącej się z Turcji młodej reżyserki zaczyna się jak klasyczny kryminał, ma z tym gatunkiem niewiele wspólnego. Opowiada raczej historię odnoszącego sukcesy przedstawiciela młodej i dobrze sytuowanej klasy społecznej z prowincjonalnego miasta, któremu w pewnym momencie przytrafiło się coś, co było nie do przewidzenia na jasno wytyczonej ścieżce życiowej i zawodowej kariery. Chociaż filmowa narracja Asli Özge z niezwykłą precyzją analizuje wydarzenia będące konsekwencją nieoczekiwanego wypadku, to ich bohater prawie do samego końca pozostaje dla nas zagadką.
08.12.2016, godz. 18:00
„Wer ist Oda Jaune?” / „Kim jest Oda Jaune?”
reż. Kamila Pfeffer Niemcy 2016, 75 min.
scenariusz: Kamilla Pfeffer;
zdjęcia: Magdalena Hutter;
produkcja: gebruder beetz filmproduktion;
udział biorą: Oda Jaune, Lars Eichinger, Thomas Ostermeier, Jonathan Meese.
Pokazy festiwalowe: Berlinale 2016
Opis filmu:
Oda Jaune urodziła się w 1979 roku w Sofii jako Michaela Danowska. W wieku 17 lat wraz z rodziną przyjechała do Niemiec. Artystyczny pseudonim wymyślił jej profesor z Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie i mąż, słynny niemiecki malarz Jörg Immendorf. Oda Jaune studiowała u niego malarstwo, później przez 9 lat, aż do jego śmierci w 2009 roku, dzieliła z nim życie. Związek ładnej, młodej studentki ze starszym o 45 lat, uznanym artystą budził powszechne zainteresowanie niemieckich mediów. Młoda malarka zwracała uwagę przede wszystkim niezwykłą urodą i bardzo często pisano o niej używając określeń: „piękna żona Jörga Immendorfa” lub później „piękna wdowa po Jörgu Immendorfie”. Zamieszanie związane ze spuścizną po znanym malarzu pomogło z pewnością młodej artystce w podjęciu decyzji o wyjeździe do Paryża, gdzie wreszcie mogła oddać się pracy twórczej. Jej obrazy trafiły do renomowanej galerii Daniela Templona i dzisiaj osiągają ceny kilkudziesięciu tysięcy euro. Wśród właścicieli płócien Ody Jaune jest m.in. znany niemiecki reżyser Thomas Ostermeier. Debiut dokumentalny Kamilli Pfeffer to intymny portret młodej artystki, która poszukuje swojej twórczej drogi i stara się o tym opowiedzieć przed kamerą. Mówi o swoich inspiracjach snami, marzeniami czy baśniowymi historiami, o przekładaniu swojego wewnętrznego świata na malarski język. Oda zwierza się ze swoich artystycznych fascynacji, ale też odcina od wszelkich mód i trendów panujących we współczesnej sztuce. Jej często pozbawione tytułów obrazy są tajemnicze, emanują niezwykłą atmosferą i nie pozwalają na jednoznaczną interpretację. Mają jednocześnie pociągający urok i odpychają swoją brutalnością czy obscenicznością. Aż trudno czasami uwierzyć, że wyszły spod pędzla tej delikatnej i nieśmiałej kobiety.
Pokazy w Szczecinie dofinansowano ze środków: Gminy Miasto Szczecin oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w ramach programu Edukacja i upowszechnianie kultury filmowej - Priorytet III Filmowe inicjatywy lokalne. Organizatorzy: Dom Norymberski, Konsulat Generalny Republiki Federalnej Niemiec we Wrocławiu, Goethe Institut, Konsulat Generalny Republiki Federalnej Niemiec w Krakowie, German Films, Stowarzyszenie OFFicyna, Kino Pionier 1907.
Komentarze
0